Η απώλεια στρώματος πάγου ισοδυναμεί με έκταση διπλάσια της Γαλλίας – Με εξαφάνιση ή σημαντική μείωση του πληθυσμού έως το 2100 απειλούνται τα δύο τρίτα των ειδών της Ανταρκτικής

Ο σχηματισμός πάγου στην Ανταρκτική έφθασε στο ανώτατο φετινό επίπεδο και η μέγιστη έκταση δεν ήταν τόσο μικρή από τότε που ξεκίνησαν επιστημονικές καταγραφές, ανακοίνωσε χθες Δευτέρα το Εθνικό Κέντρο Δεδομένων Χιονιού και Πάγου (NSIDC) στις ΗΠΑ.

Οι θαλάσσιοι πάγοι λιώνουν το καλοκαίρι και οι σχηματισμοί τους ανακάμπτουν τον χειμώνα.

Στις 10 Σεπτεμβρίου, η μέγιστη φετινή έκταση των πάγων στην Ανταρκτική υπολογίστηκε σε 16,96 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα, σύμφωνα με το NSIDC. Πρόκειται για αρνητικό ρεκόρ από το 1979, με μεγάλη διαφορά από το προηγούμενο, υπογραμμίζεται.

Η μέγιστη έκταση του στρώματος πάγου ήταν φέτος μικρότερη κατά 1,03 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα σε σύγκριση με το προηγούμενο αρνητικό ρεκόρ. Η απώλεια ισοδυναμεί με έκταση διπλάσια της Γαλλίας.

Τον Φεβρουάριο, στα μέσα του αυστραλιανού καλοκαιριού, η έκταση των πάγων στην Ανταρκτική έφθασε στο χαμηλότερο επίπεδο (1,79 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα). Έκτοτε, ανέκαμψε με ασυνήθιστα αργό ρυθμό.

Στην Αρκτική, όπου τελειώνει το καλοκαίρι, ο σχηματισμός πάγου έχει επίσης φθάσει στο χαμηλότερο φετινό επίπεδο και υπολογίζεται σε 4,23 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα. Πρόκειται για την έκτη χαμηλότερη καταγραφή από το 1979, υπογραμμίζει το NSIDC.

Από τον Αύγουστο του 2016, η συρρίκνωση της μέγιστης ετήσιας έκτασης των πάγων της Ανταρκτικής είναι ολοένα και σημαντικότερη, εξηγούν οι ειδικοί.

Το λευκό στρώμα πάγου στους δύο πολικούς κύκλους αντανακλά τις ακτίνες του Ήλιου περισσότερο από ό,τι ο ωκεανός. Κατά συνέπεια, η συρρίκνωσή του επιτείνει την υπερθέρμανση του πλανήτη, ενώ προκαλεί άνοδο της στάθμης των ωκεανών.

Αρκτική: Κίνδυνος να μην έχει θαλάσσιους πάγους από το 2030

Ο Αρκτικός Ωκεανός είναι πιθανό να μην έχει πάγους τον Σεπτέμβριο ήδη από τη δεκαετία του 2030, δηλαδή περίπου μια δεκαετία νωρίτερα από ό,τι προβλεπόταν προηγουμένως, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature Communications».

Το σενάριο αυτό φαίνεται πιθανό να ισχύσει ακόμα και στην περίπτωση που θα υπάρχουν χαμηλές εκπομπές ρύπων και αυτό παρά το γεγονός ότι οι εκτιμήσεις στην έκτη έκθεση αξιολόγησης της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) δεν προέβλεπαν κάτι τέτοιο σε περίπτωση που υπάρχουν χαμηλές εκπομπές ρύπων.

Αυτό το εύρημα υπογραμμίζει τον σημαντικό αντίκτυπο των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στην Αρκτική και καταδεικνύουν τη σημασία του σχεδιασμού και της προσαρμογής στο σενάριο αυτό στο εγγύς μέλλον.

Ο θαλάσσιος πάγος της Αρκτικής μειώνεται ραγδαία σε όλες τις εποχές κατά τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά η μείωση είναι αυξημένη από το 2000 και μετά. Μια Αρκτική χωρίς θαλάσσιο πάγο θα επηρεάσει τις ανθρώπινες κοινωνίες και τα φυσικά οικοσυστήματα τόσο εντός όσο και εκτός της Αρκτικής.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σουνγκ-Κι Μιν από το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας Πόχανγκ της Νότιας Κορέας, χρησιμοποίησαν δεδομένα παρατήρησης μεταξύ 1979-2019 για τις προσομοιώσεις κλιματικών μοντέλων. Τα ευρήματά τους υποδηλώνουν ότι ο ανθρώπινος αντίκτυπος στη μείωση του θαλάσσιου πάγου στην Αρκτική μπορεί να φανεί καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και μπορεί να αποδοθεί σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Η συμβολή των αερολυμάτων και των φυσικών παραγόντων, όπως η ηλιακή και η ηφαιστειακή δραστηριότητα, βρέθηκε να είναι πολύ χαμηλότερη.

Ανταρκτική: Τα 2/3 των ειδών απειλούνται με εξαφάνιση

Με εξαφάνιση ή σημαντική μείωση του πληθυσμού έως το 2100 απειλούνται τα δύο τρίτα των ειδών της Ανταρκτικής, συμπεριλαμβανομένων των αυτοκρατορικών πιγκουίνων, λόγω των συνθηκών που διαμορφώνονται από την την κλιματική αλλαγή και την προοδευτική άνοδο της θερμοκρασίας στον πλανήτη.

Τα ανησυχητικά αυτά δεδομένα αναδεικνύει νέα έρευνα που συνοψίζει τις προτεραιότητες για την προστασία της βιοποικιλότητας της ηπείρου.

Η μελέτη η οποία προκύπτει από διεθνή συνεργασία μεταξύ επιστημόνων, φυσιολόγων και υπευθύνων χάραξης πολιτικής από 28 ιδρύματα σε 12 χώρες, προσδιόρισε τους αυτοκρατορικούς πιγκουίνους ως τα είδη της Ανταρκτικής που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εξαφάνισης, ενώ την ίδια μοίρα φαίνεται πως θα έχουν δυστυχώς κι άλλα θαλάσσια πτηνά και νηματώδεις του ξηρού εδάφους.

Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι μάλιστα χαρακτηρίζονται ως είδος προς εξαφάνιση και από τις ΗΠΑ εξαιτίας της κλιματικής κρίσης.

«Έως και το 80% των αποικιών αυτοκρατορικών πιγκουίνων προβλέπεται να έχουν σχεδόν εξαφανιστεί μέχρι το 2100, μείωση πληθυσμού που υπολογίζεται στο άνω του 90%, με τις συνήθεις αυξήσεις στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου», τονίζουν οι ειδικοί.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Plos Biology, και οι ειδικοί διαπίστωσαν επίσης ότι η παράλληλη εφαρμογή 10 βασικών στρατηγικών διαχείρισης απειλών – που θα κοστίσει περίπου 23 εκατομμύρια δολάρια ετησίως – θα μπορούσε να ωφελήσει έως και το 84% των ειδών της Ανταρκτικής.