Εσύ είσαι η συμφορά που σε βρήκε

Ο Γιώργος Κογκαλίδης με αφορμή της αυτοδιοικητικές εκλογές στις 8 Οκτωβρίου επιχειρεί να θέσει τον ψηφοφόρο προ των ευθυνών του για να μην του φταίνε πάντα οι άλλοι

Ανακαλύψαμε με τον πιο απάνθρωπο τρόπο ότι το τρένο στην Ελλάδα δεν είναι το πιο ασφαλές μέσο μετακίνησης. Διαπιστώσαμε ότι ο χρόνος καταστροφής είναι αντιστρόφως ανάλογος με τον χρόνο δημιουργίας ενός δάσους. Καταλάβαμε (δεν είμαι σίγουρος) ότι οι δήμαρχοι κι οι περιφερειάρχες ασχολήθηκαν πολύ με τη βιτρίνα κι άφησαν κατά μέρους τα έργα υποδομής, με αποτέλεσμα να πνιγούν άνθρωποι, να διαλυθεί η χλωρίδα και πανίδα στην καρδιά της χώρας.

Από σύμπτωση δεν γίναμε μέρος του… Αστερίξ, να μας πέσει ο ουρανός (του ΟΑΚΑ) στο κεφάλι. Οι θεομηνίες που άλλος προσδιόριζε ανά 400 χρόνια, άλλος ανά 16.000 έτη, χτυπούν τον Βόλο ανά δύο εβδομάδες. Αλλά ο Μπέος σπρώχνει αυτοκίνητα που κόλλησαν στη λάσπη, όταν δεν μοιράζει φαγητό σε αόρατους ανθρώπους, ή δεν χαστουκίζει υπαρκτούς.

Μάτι (για να μην ξεχνιόμαστε), Τέμπη, Έβρος, Ρόδος, Θεσσαλία και παραλίγο ΟΑΚΑ. Λες κι όλες οι θεομηνίες ήρθαν μαζεμένες. Εσύ αδερφέ, που μπήκες στον κόπο να διαβάζεις αυτές τις αράδες, έχεις τη δύναμη και συνάμα τις επιλογές. Ας ασχοληθούμε αρχικά με το δεύτερο σκέλος.

Μια επιλογή είναι να κάνεις πλάκα, λέγοντας τον Μητσοτάκη γκαντέμη. Άλλη μία είναι να ψάχνεις τι είχε πει ο Παΐσιος, αν έρχεται η συντέλεια των Ίνκας, αν όλα αυτά συμβαίνουν επειδή ενεργοποιήθηκαν τα τσιμπάκια από τα… μπόλια κι αν ο Θεός μάς στέλνει μηνύματα για τις ταυτότητες, το 666, τον Αντίχριστο, ή αν η αλήθεια κρύβεται στους Sex Pistols.

Υπάρχει και μια διαφορετική επιλογή, που έρχεται με τη δύναμη: Να αποδεχθείς ότι εσύ είσαι η συμφορά που σε βρήκε. Γιατί δεν πήγες να ψηφίσεις («έλα μωρέ, ποιος ασχολείται με τις δημοτικές εκλογές»). Γιατί πήγες, αλλά ψήφισες τον φίλο σου, ή κάποιον που είδες στην τηλεόραση, κάποιον γνωστό (τύπου Μπέου, ή Ψινάκη). Γιατί πήγες και ψήφισες τον υποψήφιο, που προτάθηκε από το κόμμα σου, δίχως να δεις προγράμματα, να ψάξεις αν είναι κατάλληλος, ούτε καν καταλληλότερος.

Ξέρεις αδερφέ, η διαβάθμιση ανάμεσα στις βουλευτικές εκλογές και τις αυτοδιοικητικές είναι πως μπορείς χωρίς κομματικές παρωπίδες να κάνεις τη σωστή επιλογή. Αν και κατά τη γνώμη μου πολιτική είναι η ψήφος και ζητούμενο αν ο υποψήφιος δήμαρχος (ή περιφερειάρχης) έχει ανθρωποκεντρικά κριτήρια, ή κινείται με τους νόμους της αγοράς, ήτοι επιζητεί το κέρδος.

Για παράδειγμα, ο αθλητισμός είναι κοινωνικό αγαθό. Ως εκ τούτου, ας βάλει το χέρι στην τσέπη ο δήμαρχος κι ο περιφερειάρχης, έτσι κι αλλιώς εμείς (εσύ αδερφέ) έχουμε πληρώσει, μέσω άμεσων ή έμμεσων φόρων, δημοτικών τελών, κτλ. Δεν καταλαβαίνω γιατί (ορθώς) επιδοτείται το ταξίδι της φιλαρμονικής, ή η εκδρομή ενός πολιτιστικού συλλόγου, το να πάει το χορευτικό ή το ΚΑΠΗ εκτός νομού, αλλά όχι τα παιδιά που παίζουν μπάσκετ (ή οποιοδήποτε άλλο άθλημα).

Θα πεις τώρα αδερφέ «αν πληρώσουμε το ταξίδι των παιδιών, θα γλιτώσουμε από τις πλημύρες»;). ΝΑΙ αδερφέ, θα γλιτώσουμε. Γιατί θα έχεις επιλέξει δήμαρχο (ή περιφερειάρχη), που θα έχει ενδιαφέρον για τον άνθρωπο κι όχι να φτιάξει το μεγαλύτερο δέντρο, να στολίσει την πόλη (κι αυτά χρειάζονται, αλλά σε δεύτερο βαθμό), να μοιράσει χάντρες στους ιθαγενείς.

Αυτός ο δήμαρχος θα κάνει τα έργα, που απαιτούνται. Ξέρεις γιατί δεν έχουν γίνει ως τώρα; Γιατί οι σύμβουλοι λένε πως τέτοια φαινόμενα είναι σπάνια κι είναι μικρό ενδεχόμενο να γαμηθεί ο Δίας. Κανείς δημότης δεν θα βάλει το κεφάλι στο φρεάτιο, να δει αν είναι καθαρό, αντιθέτως όλοι βλέπουν τα σιντριβάνια, τους φοίνικες και τα πεζοδρόμια, τα οποία ανά διετία φτιάχνουμε και ξαναφτιάχνουμε, όπως ο Σίσυφος μετέφερε τον βράχο στην κορυφή του λόφου, ξανά και ξανά.

Σε λίγες ημέρες, λοιπόν, θα πας (θα πας;) στην κάλπη. Δεν θα σου πω ποιον να ψηφίσεις. Θα σου πω μόνο ότι πριν ψηφίσεις σκέψου αν αυτός που επιλέγεις είναι ικανός να διαχειριστεί μεγάλες κρίσεις. Αν αποδεχθούμε τα περί κλιματικής αλλαγής, θέλουμε ακόμα πιο άξιους δημάρχους, έτοιμους όχι για σόου, αλλά για πολλή και σκληρή δουλειά.

Αν επιλέξεις συνειδητά, ακόμα κι αν κάνεις λάθος (πες μου το μέλλον να σε κάνω βασιλιά), θα έχεις πράξει τα δέοντα. Αν όχι, δεν είσαι απλά συνυπεύθυνος. Είσαι αυτός που βάζει τα χέρια του και βγάζει τα μάτια του.

Στην τελική, δεν φταίμε οι υπόλοιποι, αλλά έτσι είναι η δημοκρατία. Οι πολλοί αποφασίζουν. Ας προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα ρεύμα ανθρώπων, που είναι πολιτικά σκεπτόμενα όντα, όχι απολιτίκ χαζοχαρούμενοι. Αν καταφέρουμε δε, να το κάνουμε πλειοψηφικό, τότε θα αποκτήσουμε δυνατότητα παρέμβασης κι άμυνας απέναντι στον κακό μας τον καιρό.