Ο Γιώργος Χελάκης επιχειρεί να διαβάσει πίσω από τους αριθμούς και διαπιστώνει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στα πανηγύρια για την αύξηση του τουρισμού και την πραγματική ζωή των ανθρώπων που εργάζονται σε αυτόν…
Tα στοιχεία που ακολουθούν δεν έχουν την τιμητική τους στην κυρίαρχη ενημέρωση και πρέπει να ψάξεις για να τα βρεις. Το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ τα επεξεργάστηκε και δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Υπουργείο Εργασίας τα έδωσε στη δημοσιότητα το 11μηνο Ιανουάριος – Νοέμβριος 23. Αφορούν τη σχέση ανάμεσα στις προσλήψεις και τις απολύσεις. Από την μελέτη τους προκύπτει ότι οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για την αλματώδη αύξηση του Τουρισμού δεν αποτυπώνεται στα πραγματικά στοιχεία. Τώρα, αν αποτυπώνεται στους τραπεζικούς λογαριασμούς των μεγαλοξενοδόχων και των τουριστικών πρακτόρων αυτό είναι άλλο ζήτημα. Είναι γνωστό άλλωστε πρώτα τα χρήματα αυτά δεν θα τα βρει κανείς στις ελληνικές τράπεζες. Τα μεγάλα ξενοδοχεία έχουν προ πολλού περάσει σε αλλοδαπές ιδιοκτησίες με φορολογικές έδρες σε χώρες του εξωτερικού Όλο το προηγούμενο διάστημα με τυμπανοκρουσίες η κυβέρνηση μιλούσε για την αλματώδη αύξηση του τουρισμού η οποία όμως δεν αποτυπώνεται και στις θέσεις εργασίας.
Το ύψος των προσλήψεων (2.990.101) έναντι των αποχωρήσεων (2.891.948) για το 11μηνο του 2023 παρότι παρουσιάζει διαφορά 98.153 προσλήψεις, δείχνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την επισφάλεια, την αβεβαιότητα, τη μόνιμη ανησυχία και άγχος που διακατέχει το σύνολο των μισθωτών. Φαίνεται καθαρά πως η μόνιμη και σταθερή εργασία αποτελεί παρελθόν και οι εργαζόμενοι καλούνται να συμβιβασθούν και να αποδεχθούν το καθεστώς της ημιαπασχόλησης, της ευελιξίας και της εργασίας ορισμένου χρόνου που στις ακραίες της μορφές φτάνει ακόμη και σε λίγες ημέρες. Οι κυβερνητικές θριαμβολογίες δεν δικαιολογούνται όταν ακόμη και για αυτές τις ελαστικές μορφές εργασίας οι προσλήψεις σε σχέση με τις απολύσεις διαφέρουν μόλις κατά 34.173 σε σχέση με περσινό εντεκάμηνο.
Το μήνα Νοέμβριο η σχέση προσλήψεων- απολύσεων ήταν 82463 υπέρ των απολύσεων. Εκτός και αν θεωρούν θετικό το ότι η αντίστοιχη περυσινή σχέση ήταν 83627. Όλα τα παραπάνω δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μαθηματικά νούμερα. Πίσω απ’ αυτά υπάρχουν άνθρωποι. Υπάρχουν άνεργοι, υπάρχουν εργαζόμενοι με μισή δουλειά, μισά δικαιώματα, μισό μισθό, με προοπτική μισής σύνταξης και εν τέλει με μισή ζωή. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που στοιβάζονται σε μικρά δωμάτια για να εξασφαλίσουν ένα μισθό το καλοκαίρι. Που δουλεύουν δώδεκα και δεκαπέντε ώρες την ημέρα περιμένοντας να βγάλουν μεροκάματο από τα φιλοδωρήματα των τουριστών. Το αίτημα για σταθερή δουλειά με πλήρες και σταθερό ωράριο -που ήταν δεδομένη κατάσταση στις ευρωπαϊκές χώρες πριν από τέσσερις και πέντε δεκαετίες- τώρα είναι αίτημα προς διεκδίκηση. Το ερώτημα είναι γιατί όλα αυτά δεν αποτελούν κεντρικό θέμα στον δημόσιο διάλογο και τι κάνουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα κόμματα με αναφορές στα εργατικά δικαιώματα…
