Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για το πόσο στις ημέρες μας ο δημοσιογράφος είναι ελεύθερος, ανεξάρτητος και πόσο επηρεάζεται από την πολιτική των «αφεντικών»
Η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας ήταν στις 3 Μαΐου αλλά έπεσε μέσα στα κείμενα τα θρησκευτικά μας. Πάμε όμως. Η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ένωσης Εφημερίδων (ΠΕΕ) και από το 1993 γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 3 Μαΐου, σε ανάμνηση της Διακήρυξης του Βίντχουκ, μία έκκληση ελευθεροτυπίας που υπέγραψαν Αφρικανοί δημοσιογράφοι το 1991 για ελεύθερα, ανεξάρτητα και πλουραλιστικά Μ.Μ.Ε. (πηγή https://www.sansimera.gr/worldays/19 ).
Η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας μάς υπενθυμίζει τη σπουδαιότητα της προστασίας του θεμελιωδών δικαιωμάτων της ελευθερίας της έκφρασης και της ελευθερίας του Τύπου, όπως κατοχυρώνονται από το άρθρο 19 της Παγκόσμιας Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ, αλλά και από το Σύνταγμά μας. Χωρίς αυτά τα δύο θεμελιώδη δικαιώματα, η Δημοκρατία είναι κενή περιεχομένου. Οι πολιτικές πιέσεις στα μέσα ενημέρωσης αυξάνονται σ’ όλο τον κόσμο
Αλήθεια εσείς τι πιστεύετε; Ότι έχουμε πραγματικά και με όλη την σημασία της λέξεως και σε ποσοστό 100% Ελευθερία του Τύπου στην χώρα μας αλλά και παγκοσμίως; Εγώ θα το χαλάσω λίγο το κλίμα καθώς δεν το πιστεύω. Ασφαλώς η χώρα μας δεν έχει καθεστώτα να ελέγχουν άμεσα τον Τύπο και να σε στέλνουν φυλακή ή στα ..κάτεργα για ένα κείμενο που δεν άρεσε στο κράτος. Με αυτή την έννοια καλά είμαστε. Και στον Δυτικό κόσμο αυτό ισχύει. Άρα με την λογική αυτή όλα είναι καλά. Αλλά στην ουσία πόσο ελεύθερος είναι ο δημοσιογράφος όταν καταπιάνεται με σημαντικά ζητήματα; Και ειδικά στην χώρα μας; Πόσο θωρακισμένος νομικά είναι όταν έχουν περάσει εδώ και χρόνια στην πατρίδα μας νόμοι που σε κάνουν να φοβάσαι και απλά πράματα να πεις ή να γράψεις για να μην τρέχεις στα δικαστήρια; Όταν κάποιος έτσι γιατί δεν του αρέσει κάτι σου κάνει μια μήνυση και σε τρέχουν; Πόσο προστατεύεσαι από επιθέσεις επειδή δεν αρέσουν αυτά που λες για αθλητικά πχ θέματα και όχι για κάτι σοβαρό; Εγώ προσωπικά που είμαι και θύμα σχετικής επίθεσης έτρεχα εγώ(!) χρόνια να βρω το δίκαιό μου στα δικαστήρια! Αλλά και παγκοσμίως πόσα και τόσα ακούμε για έμμεσο έλεγχο των ΜΜΕ από οικονομικούς κολοσσούς; Που αυτοί έχουν την χρηματοδότηση ή τα αφεντικά των ΜΜΕ έχουν σε πολλές περιπτώσεις και νόμιμες μπίζνες με κολοσσούς οικονομικούς; Οπότε εδώ μπαίνουν τα ηθικά διλήμματα….
Η Ελευθερία του Τύπου έχει να κάνει και με το να έχεις και μια θέση στο επάγγελμα. Πως κρίνεται αυτή όταν για απλά ζητήματα δεν αρέσουν οι αλήθειες που λες ή ενοχλούν επιχειρηματικά συμφέροντα ή φιλίες του εργοδότη; Οπότε πολύ απλά δεν θα βρεις δουλειά ενώ μπορεί να είσαι από τους καλύτερους σύμφωνα και με τους αριθμούς σου στα ραδιοτηλεοπτικά ή τα views; Aσφαλώς υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά αλήθεια πόσες είναι αυτές; Και μήπως στις εξαιρέσεις σπανίως θα βρεις τις λεγόμενες καλές δουλειές για ευνόητους λόγους;
Πόσα ΜΜΕ υπηρετούν πραγματικά σήμερα την δημοσιογραφία και πόσοι δημοσιογράφοι το βλέπουν το επάγγελμα σαν λειτούργημα; Και όσοι το βλέπουν σαν λειτούργημα πόσο μέλλον και με τι αποδοχές μπορεί να έχουν στον χώρο; Πόση ελευθερία έχει το κάθε ΜΜΕ σε μια χώρα που χρειάζεται κρατική διαφήμιση βασικά για να επιβιώσεις και πως θα την πάρεις πχ αν ασκείς κριτική στην εκάστοτε κυβέρνηση; Κοιμάσαι ήσυχος ότι θα την λάβεις; Βεβαίως για να είμαστε δίκαιοι θα πάρεις κάτι αλλά όχι το μεγάλο κομμάτι συνήθως. Είπαμε, μην πάμε στο άλλο άκρο. Η Ελλάδα δεν είναι χώρα που ο Τύπος είναι πλήρως ελεγχόμενος και ο δημοσιογράφος κινδυνεύει από το κράτος. Όχι βέβαια και αυτό έλειπε. Αλλά και στις Δημοκρατίες υπάρχουν συννεφάκια και γκρίζες ζώνες. Άρα ρόδινα δεν είναι τα πράγματα.
Και φυσικά και στην δημοσιογραφία υπάρχουν πολλές θέσεις. Αναφέρομαι σε όσους έχουν άποψη ,σχολιάζουν, διαμορφώνουν την κοινή γνώμη με τα λεγόμενά τους. Πόση ελευθερία έχει ο κάθε δημοσιογράφος όταν σε πολλά ΜΜΕ σου λένε πρόσεχε αυτό, εκείνο, μην μιλάς για συγκεκριμένες έννοιες και τόσα άλλα; Όταν ο δημοσιογράφος οπαδός ομάδας ή κόμματος βρίσκει εύκολα δουλειά και ας μην ξέρει να γράψει μια πρόταση αλλά ο ικανός που δεν υποστηρίζει κανέναν τον τρώει η μαρμάγκα….;
Σήμερα πιο εύκολα βρίσκει δουλειά στον χώρο ο διαδρομιστής και ο γλύφτης παρά ο πραγματικός δημοσιογράφος που σέβεται τον εαυτό του. Καλή δουλειά. Ηρωική και άρα free ή με ένα μεροκαματάκι βρίσκεις εκεί που δεν είναι ελεγχόμενοι, δεν έχουν καλές δημόσιες σχέσεις ή δεν είναι γωνία μαγαζί. Άντε και σε ολίγες φωτεινές εξαιρέσεις. Συνεπώς υπάρχει Ελευθερία του Τύπου στην χώρα μας αλλά ο πραγματικός ανεξάρτητος και αξιοπρεπής δημοσιογράφος με άποψη, δύσκολα θα βρει μια σοβαρή θέση εργασίας λέγοντας ότι πιστεύει, όσο ικανός και να είναι….
Η πραγματική Ελευθερία του Τύπου κοστίζει λοιπόν έσοδα σε εργοδότες αλλά και καλές δουλειές στον δημοσιογράφο που μάλλον θα γίνει χομπίστας!
