Γιατί η αποφοίτηση “πρέπει” να γιορτάζεται χωρίς όρια;

Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για την «ανάγκη» των νεαρών ατόμων να ξεδώσουν, μόλις τελειώσουν το σχολείο και τους κινδύνους που εγκυμονεί αυτή η στάση ζωής

Το τελευταίο περιστατικό που συνέβη στην Ίο με τον θάνατο των δύο νεαρών Ιρλανδών που είχαν έρθει με τους συμμαθητές τους εκδρομή για να γιορτάσουν και την αποφοίτησή τους, μας επανέφερε στην πραγματικότητα που δεν θέλουμε ακόμα και οι γονείς, πολλές φορές να βλέπουμε.

Δυστυχώς ένας ακόμα νεαρός, ένας 18χρονος κολλεγίου, έχασε την ζωή του. Ο λόγος αναμένεται ακόμα από την αστυνομία. Πιθανότατα είχε καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ ή νοθευμένο αλκοόλ και έπεσε σε απόκρημνη περιοχή. Θα φανούν. Ενώ ο άλλος 18χρονος φέρεται να υπέστη ανακοπή από τη είδηση.

Πάμε όμως στο ζήτημα. Που δεν είναι τα παιδιά από την Ιρλανδία, αλλά αφορά όλα τα παιδιά.

Είθισται οι νεαροί μόλις τελειώνουν το σχολείο τους και ενηλικιώνονται, να κάνουν “τρέλες” για να το γιορτάσουν. Να κάνουν τα λεγόμενα πάρτι χωρίς όρια για να γιορτάσουν! Να θυμίσω νεαρούς που έκαναν “τρέλες” με βουτιές από τα βράχια ή από μπαλκόνια ξενοδοχείων;

Να πάω στην υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ με ότι αυτό συνεπάγεται;

Να συνεχίσω με την μάστιγα των ναρκωτικών;

Σε μια εποχή που τα ναρκωτικά αντιμετωπίζονται από πολλούς νεαρούς όλων των φύλων σαν σημαντικότερο κομμάτι της διασκέδασης και σαν να πίνουν αναψυκτικό;

Να πάω στα σεξουαλικά ζητήματα με βιασμούς και όργια που συμβαίνουν σε πολλά πάρτι αποφοίτησης και με ότι αυτά συνοδεύονται;

Με σεξουαλική βία και άσχημα, πολύ άσχημα πράγματα;

Οι πολλαπλοί σοβαροί κίνδυνοι στην νεολαία που από κάποια πάρτι πολλές φορές ξεκινά το χάος…

Όλα αυτά γιατί υπάρχει ένας εθισμός ότι όταν πετυχαίνεις ένα στόχο πρέπει να το γιορτάσεις, να το γλεντήσεις, να του δώσεις να καταλάβει. Να κάνεις τρέλες! Για το ξέσπασμα από την πίεση και καλά.

Ποιος τα ορίζει αυτά όλα όμως τα μοτίβα; Που γίνονται και παραγίνονται και στην Ελλάδα.

Ποιος θεωρεί οπισθοδρομικό και ντεμοντέ έναν νεαρό και μια νεαρή που θα γιορτάσουν με ένα απλό κοκτέιλ με την παρέα τους και με ένα κρασάκι;

Γιατί πρέπει η γιορτή και το πάρτι να είναι κραιπάλη; Σαφώς δεν αναφερόμαστε και στα απλά πάρτι που υπάρχουν και αυτά. Αλλά η πλειοψηφία των πάρτι και συνήθως τα χλιδάτα, ή οι εκδρομές πάρτι, έχουν και κακές προεκτάσεις που ασφαλώς αν ένα παιδί δεν θέλει, δεν μπλέκει.

Γιατί όμως να πιέζεται κιόλας να κάνει κάτι; Γιατί πρέπει να κάνεις παράνομα πράγματα πχ για να γιορτάσεις; Γιατί πρέπει να συμμετέχεις σε όλα αυτά για να είσαι στην παρέα, ειδάλλως χλευάζεσαι και εκδιώχνεσαι σαν καημένος, ενώ άλλο είναι οι καημένοι τελικά;

Τεράστιο πρόβλημα που πολλά νεαρά παιδιά φοβούνται το μπούλινγκ που θα δεχθούν. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Θα τεθούν στο κοινωνικό περιθώριο από μικρή ηλικία, πάνω στο άνθος των σπουδών τους, εκεί που έχεις κανονικά τις πρώτες φιλίες, τα πρώτα ερωτικά καρδιοχτύπια. Αν και στην εποχή της τεχνολογίας όλα αυτά έχουν πάει σε πιο μικρές ηλικίες, στα σχολεία νωρίς νωρίς. Όπως και να έχει όμως το ερώτημα είναι ποιός θέλει αυτό το χάος;

Γιατί πρέπει μια γιορτή χαράς να είναι κραιπάλη και να σε μπλέξει και να χάσεις την ζωή σου ή να την καταστρέψεις μπλέκοντας στα ναρκωτικά ή σε σεξουαλικά αδικήματα; Να θυμίσω πόσα βίντεο σεξουαλικών επαφών ή οργίων τραβάνε οι νεαροί στα πάρτι και μετά χρησιμοποιούνται σε υποθέσεις revenge porn;

Προφανώς κάποιοι, κάποιοι πολύ ψηλά, θέλουν έναν κόσμο χάους με τα παιδιά να εθίζονται στην ασυδοσία που καταστρέφει και την κοινωνία και φέρνει πολλά παράνομα και μαύρα έσοδα σε κάποια τραστ.

Γίνονται εξαρτώμενοι στο σεξ, στο αλκοόλ, στα ναρκωτικά, γιατί είναι μόδα. Και έτσι έχουν πάθη και θα κάνουν τα πάντα για αυτά, θα τρέξουν να βγάλουν και με παράνομο τρόπο λεφτά για να ικανοποιήσουν τα πάθη τους, θα γίνουν καταναλωτές ενός άλλου συστήματος.

Η μεγάλη ερώτηση είναι και μιλώ για την χώρα μας, που είναι οι γονείς; Δεν ξέρουν που μπλέκουν ή κινδυνεύουν να μπλέξουν τα παιδιά τους; Δεν αντιλαμβάνονται που πάει η κοινωνία μας; Κάνουν κάτι ή είναι χαμένοι και βυθισμένοι στις δικές τους αγωνίες; Ή απλά δεν ασχολούνται με τα παιδιά αν τους έχουν δώσει το χαρτζιλίκι ή το θεωρούν και κάποιοι in για να γίνουν διάδοχοί τους τα παιδιά τους; Που πάμε;

Προσέξτε τα παιδιά σας και ας στεναχωρηθούν. Να είναι στον ίσιο δρόμο και με κόστος. Ο άλλος δρόμος έχει πολύ πόνο, δάκρυα και αίμα μετά…