Ο Γιώργος Χελάκης γράφει για την εθνοκάθαρση που επιχειρεί το Ισραήλ στη Γάζα και την υποκρισία της Δύσης που νίπτει τα χείρας της…
“Το Ισραήλ δεν χρειάζεται πλέον συνεργάτες. Οι δικές του συσκευές παρακολούθησης βρίσκονται στις δικές σας τσέπες. Αν ψάχνετε για Ισραηλινούς πράκτορες, κοιτάξτε το κινητό που έχετε στα χέρια σας και εκείνα που κατέχουν οι σύζυγοι και τα παιδιά σας”. Τα λόγια αυτά τα είπε ο ηγέτης της Χεσμπολά Νασράλα στις 13 Φεβρουαρίου, αρκετά νωρίτερα από το θανατικό που προκάλεσε το Ισραήλ στα μέλη της οργάνωσης. Μοιάζουν προφητικά. Είναι σαν να ήξερε από καιρό η συγκεκριμένη οργάνωση το τι θα επακολουθήσει. Ηξερε αλλά δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα. Το Ισραήλ σκορπά το θάνατο και ορισμένοι (όχι λίγοι) από τους Ισραηλινούς πανηγυρίζουν. Είναι σαν να βάζει γκολ η Εθνική ποδοσφαιρική ομάδα του Ισραήλ επί της αντίστοιχης του Λιβάνου, ένα πράγμα. Πεντακόσιοι νεκροί στο Λίβανο, ανάμεσά τους δεκάδες παιδιά, αλλά κανείς δεν αντιδρά.
Το θέμα βέβαια δεν είναι τι κάνουν κάποιοι Ισραηλινοί μέσα στη χώρα τους. Το θέμα είναι τι κάνουμε όλοι εμείς την ώρα που ξεδιπλώνεται μια γενοκτονία. Το Ισραήλ στη Γάζα επιχειρεί γενοκτονία με ξεκάθαρα χαρακτηριστικά εθνοκάθαρσης. Διαπράττει εγκλήματα πολέμου. Η διεθνής κοινότητα (τρομάρα της ) είναι συνένοχη. Η στάση της υποκριτική. «Το Ισραήλ έχει δικαίωμα στην άμυνα». Αυτή είναι η μόνιμη επωδός των δυτικών κυβερνήσεων, της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης, κάθε φορά που πρέπει να αναφερθούν στην κατάσταση στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη και πλέον και τον Λίβανο. Με άλλα λόγια, ο ισοπεδωτικός βομβαρδισμός μια ολόκληρης περιοχής με αποτέλεσμα το θάνατο άνω των 40.000 ανθρώπων στην πλειοψηφία τους αμάχων, η καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους των νοσοκομείων και των σχολείων, η διαμόρφωση συνθήκης επικείμενης ανθρωπιστικής καταστροφής, η στοχοποίηση περιοχών που είχαν προσδιοριστεί ως «ασφαλείς ζώνες», η λογική των δολοφονιών σε γειτονικές χώρες με χρήση βομβαρδιστικών αδιαφορώντας για το εάν αυτό θα έχει και «παράπλευρες απώλειες», η μαζική παγίδευση με εκρηκτική ύλη και στη συνέχεια πυροδότηση συσκευών επικοινωνίας αδιαφορώντας για το που θα βρίσκονταν οι κάτοχοί τους και εάν θα υπήρχαν και άμαχοι τριγύρω, μπορούν να θεωρηθούν «δικαίωμα στην άμυνα».
Όλα αυτά δεν συνιστούν «δικαίωμα στην άμυνα» αλλά συνιστούν εγκλήματα πολέμου. Ετσι τα θεωρούν πλέον ακόμα και δυτικοί οργανισμοί. Μπορεί κάποιοι να θέλουν να νομίζουμε πως όλα ξεκίνησαν με την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου του 2023. Λες και νωρίτερα ήταν όλα καλώς καμωμένα. Αυτό το ζωτικό ψεύδος διακινείται σε μεγάλη έκταση στα αποχαυνωμένα κομμάτια των δυτικών κοινωνιών. Ωστόσο για δεκάδες χρόνια πριν αυτό που είχαμε ήταν μια διαρκής σύγκρουση που ξεκινούσε από την διαχρονική παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Καθαρές κουβέντες. Ποτέ δεν έγινε πράξη το δικαίωμα των Παλαιστινίων στην κρατική υπόσταση, μια παράνομη κατοχή εδαφών για 57 χρόνια, μια άρνηση υλοποίησης αναγνωρισμένου δικαιώματος για ξεχωριστό κράτος. Αυτή είναι η αλήθεια και οι… κλάψες των δυτικών κυβερνήσεων ότι «καλό θα ήταν να σταματήσει η βία» δηλώνουν συνενοχή και τίποτα διαφορετικό.
