Το Ecogreennet.gr και η ‘Αννα Ρούτση ανακάλυψαν τα πιο αστεία, σουρεαλιστικά, τολμηρά και γεμάτα με ανείπωτες αλήθειες πιάτα σε ένα μικρό κατακίτρινο μέρος στο Βερολίνο!
Στην οδό Torstrasse στο Βερολίνο, έναν μεγάλο δρόμο μήκους 2 χλμ του παλιού Ανατολικού Βερολίνου που μετά την επανένωση γέμισε με καταστήματα και καφέ και μπαρ, αλλά παραμένει ένας δρόμος κίνησης, βρίσκεται ένα μικρό όμορφο, κατακίτρινο μέρος, με την προβοκατόρικη ονομασία Very Ugly Place, το οποίο είναι γεμάτο με Very Ugly Plates!
Το βράδυ χάζευα για ώρα τη βιτρίνα και τους τοίχους του που φαίνονταν καθαρά από το διάφανο τζάμι και το επόμενο πρωί επέστρεψα για να το γνωρίσω καλύτερα.
Πρόκειται για μια γκαλερί-κατάστημα της Kamila Majcher με καταγωγή από την Κρακοβία, η οποία τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Η Kamila προμηθεύεται παλιά πορσελάνινα πιάτα από αγορές, παζάρια και παλαιοπωλεία και επάνω στον διάκοσμό τους, που μπορεί να είναι πληθωρικός ή μίνιμαλ, με γυναικείες και αντρικές φιγούρες, τοπία, ζώα, κλπ, φιλοτεχνεί τα πιο ευφάνταστα, αστεία, εύστοχα, τολμηρά, σχόλια που μπορεί κανείς να φανταστεί.
Πόσες ανείπωτες αλήθειες και σαρκαστικά σχόλια χωράνε σε κάθε πιατάκι; Αυτά τα πιατάκια που βρίσκουμε στους παλιούς μπουφέδες των γιαγιάδων μας και δεν τα καταδεχόμαστε, γίνονται καθρέφτης των όσων συμβαίνουν – ή δεν συμβαίνουν – μέσα και γύρω μας. Πόσους φίλους και γνωστούς και φυσικά τον εαυτό μου, σκέφτηκα διαβάζοντας διάφορες φράσεις! Σε πόσους θα ήθελα να χαρίσω συμβολικά ένα από αυτά σε διάφορες φάσεις της ζωής τους;
Σε πόσες δικές μου φάσεις θα ήθελα απλά να παραπέμπω σε αυτά χωρίς σχόλια! Το χιούμορ και η σπιρτάδα της Kamila δεν αφήνει τίποτε όρθιο: gentrification, ερωτικές σχέσεις, γάμους, διατροφή, πίστη, σχέσεις με ζώα, γενέθλια, εργασία, οικογένεια. Στο κίτρινο σύμπαν του Very ugly place μιλήσαμε για τη δουλειά της με αφορμή ένα πιάτο με τη φράση “Happily unemployed”!
«Το 2018 ήμουν… χαρούμενα άνεργη. Ήταν η πρώτη φορά που δεν δούλευα και μπορούσα να αφιερωθώ σε κάτι δικό μου. Τότε έδειξα το πρώτο μου πιάτο στα social media μου και οι φίλοι μου ενθουσιάστηκαν και με ενθάρρυναν. Ξεκίνησα λοιπόν με μια ιστοσελίδα και στη συνέχεια με γκαλερί στο Kreuzberg, και τώρα πια είμαι εδώ, στην Torstrasse 24»
«Άλλες φορές βάζω λεζάντες σε πρωτότυπες εικόνες, άλλοτε τυπώνω εικόνες και κάποιες φορές ζωγραφίζω και δημιουργώ food safe πιάτα. Συνηθίζω να δίνω ζωή σε παλιά πορσελάνινα πιάτα που βρίσκω στα flea markets. Κι επειδή χρησιμοποιώ και τα πιατάκια του τσαγιού, φτιάχνω πλέον και φλυτζάνια και κούπες. Οι λεζάντες περιγράφουν πραγματικές ιστορίες και καταστάσεις.
Παρατηρώ μέσα και γύρω μου και παίρνω ιδέες. Για παράδειγμα, το πώς ο μπαμπάς μου ξύπναγε τη μαμά του κάθε πρωί ή πώς εγώ με τους καλούς μου φίλους γιορτάζουμε τα γενέθλια φίλου μας. Κάποιες φορές επίσης παίρνω πιάτα για τις εικόνες τους ή σκέφτομαι τις ιστορίες πίσω από τις εικόνες. Όταν φτιάχνω κάτι, έχω ήδη την ιστορία στο κεφάλι μου ή πιάνω τον εαυτό μου να λέει «Τι παράξενο, δεν το είχα σκεφτεί»!. Στο εργαστήρι μου έχω 300 περίπου πιάτα που περιμένουν την κατάλληλη ιδέα».
Η Kamila μου δείχνει για πολλή ώρα τη δουλειά της και μου εξηγεί γελώντας την ιστορία πίσω από τα πιάτα της. Το σχόλιό της για τον κόσμο που στέλνει φωνητικά μηνύματα στα γενέθλια («Έψαχνα την κατάλληλη ζωγραφιά και επιτέλους βρήκα αυτή με το άλογο, έφτιαξα εικόνα με ΑΙ και τη συμπλήρωσα»).
Μια δουλειά της από τότε που πήγαινε γυμνάσιο. Περιστέρια που ζωγράφισε μια φίλη της tattoo artist. Πολλές είναι και οι εικόνες από βιβλία, αφίσες ή υλικό προπαγάνδας από τις ΗΠΑ.
Η Kamila συνεργάζεται με γκαλερί και καταστήματα σε Λονδίνο, Πράγα, Ολλανδία, Γερμανία, αλλά και στη Θεσσαλονίκη.
