Ο Μάνος Σταραμόπουλος γράφει για το πόσο δύσκολη είναι η μετάβαση ενός ποδοσφαιριστή σε προπονητή – Αναμφισβήτητα μία πολύ δύσκολη υπόθεση, αλλά αρκετά γνωστά ονόματα έχουν πραγματοποιήσει την μετάβαση και με την πάροδο των ετών την έκαναν να φαίνεται εύκολη
Δεν υπάρχει κανένα μυστικό στη διαχείριση του ποδοσφαίρου , παρά μόνο τα αποτελέσματα. Οι ποδοσφαιριστές μπορεί να είναι εξαιρετικοί, αλλά για να μετατρέψεις αυτό το ταλέντο στον αγωνιστικό χώρο σε καριέρα ηγέτη, οργανωτή, τακτικιστή και πολλά άλλα χρειάζεται άλλο επίπεδο ποδοσφαιρικού εγκεφάλου.
Εδώ εμείς τώρα θα δούμε ποδοσφαιριστές που κατάφεραν να πετύχουν από τον πάγκο .
Φραντς ΜΠΕΚΕΝΜΠΑΟΥΕΡ
Ο αείμνηστος, σπουδαίος Μπέκενμπαουερ όχι μόνο καυχήθηκε για το μεγαλύτερο ίσως ψευδώνυμο του ποδοσφαίρου, αλλά είναι ένας από τους τρεις μόνο ανθρώπους οι οποίοι έχουν κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο πρώτα ως ποδοσφαιριστής και αργότερα ως προπονητής.
Ο «Der Kaiser» (αυτοκράτορας) εκσυγχρόνισε τον ρόλο του αμυντικού στη δεκαετία του 1960 και του 1970 με το καινοτόμο στυλ του λίμπερο , πρωτοστατώντας στην μεταπολεμική αναβίωση της Μπάγερν Μονάχου σε μια μαμούθ 13χρονη θητεία με τους κόκκινους , όπου αποχώρησε τελικά από το παιχνίδι το 1983. Νικητής της Bundesliga και Κυπελλούχος Ευρώπης και δύο φορές νικητής της Χρυσής Μπάλας μεταξύ αμέτρητων άλλων διακρίσεων.
Αφού άλλαξε το παιχνίδι για πάντα ως ποδοσφαιριστής , ο Μπέκενμπαουερ οδήγησε την εθνική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986, πριν πάει καλύτερα και κατακτήσει τον τίτλο 1990, πριν από την επανένωση της Γερμανίας.
Διαχειρίστηκε την Μπάγερν μετά από αυτό και υπηρέτησε ως προεδρική προσωπικότητα με επιρροή στον σύλλογο.
Κάρλο ΑΝΤΣΕΛΟΤΙ
Ένας από τους καλύτερους προπονητές του παιχνιδιού, ο Αντσελότι εξακολουθεί να είναι κάπως υποτιμημένος σε σύγκριση με τους συνομηλίκους του, παρά το γεγονός ότι έχει κατακτήσει το Champions League τέσσερις φορές ρεκόρ.
Η μακροζωία του Αντσελότι στη διοίκηση είναι τέτοια που πολλοί ξεχνούν, ή δεν έμαθαν ποτέ, ότι και ο Ιταλός ήταν πραγματικά ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής αγωνιζόμενος στην μεσαία γραμμή.
Βοηθώντας την Πάρμα να προβιβασθεί στη Serie A την δεκαετία του ’80, ο «Δον Κάρλο» πραγματοποίησε το μεγάλο του άλμα ως νικητής της Serie A με την Ρόμα και τελικά ήταν μέλος της ομάδας του Αρίκγο Σάκι στην Μίλαν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90 που άρχισε να κυριαρχεί στο ιταλικό και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Αποσύρθηκε το 1992, τρεις φορές νικητής του Scudetto (Πρωτάθλημα) ,ενώ φόρεσε 26 φορές την φανέλλα της εθνικής Ιταλίας.
Ζινεντίν ΖΙΝΤΑΝ
Όλοι γνωρίζουν πόσο καλός ήταν ο Ζιζού ως ποδοσφαιριστής. Ο επιτελικός μέσος έκανε το ποδόσφαιρο ατελείωτα χαρούμενο και αγωνίσθηκε σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, μαζεύοντας τρόπαια για διασκέδαση στην πορεία.
Αλλά τα κατορθώματά του ως προπονητή εξακολουθούν να διχάζουν τις απόψεις. Μαθαίνοντας στην ακαδημία της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Γάλλος ανέλαβε την κορυφαία θέση στο Μπερναμπέου σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις και κατέκτησε δύο τίτλους La Liga και τρεις τίτλους Champions League.
Εκτοτε δεν πάει αλλού να εργασθεί καθώς φαίνεται να είναι απίστευτα προσεκτικός σχετικά με τη δουλειά που θα κάνει στη συνέχεια. Αναζητά πάντα το καλύτερο.
Ντιντιέ ΝΤΕΣΑΝ
Παραμένοντας στην εθνική Γαλλίας με τον άνθρωπο με τον οποίο ο Ζιζού έχει συνδεθεί από το 1998 που μαζί κατέκτησαν το Παγκόσμιο κύπελλο, ο Ντεσάν απολαμβάνει μια καριέρα πολύ πριν από την επιτυχία του στα γήπεδα με τους Les Bleus, παίζοντας για ομάδες όπως η Τσέλσι και η Γιουβέντους.
Αμυντικός χαφ στην εποχή του, ο Γάλλος ήταν πάντα γνωστός για τις ηγετικές του ιδιότητες καθώς και για προφανή χαρακτηριστικά όπως το διάβασμα του παιχνιδιού και η ανακύκλωση κατοχής.
Ο Ντεσάν ήταν μέλος της ομάδας της Μαρσέιγ η οποία κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ το 1993, κάτι που την κατέστησε την μοναδική γαλλική ομάδα μέχρι σήμερα, η οποία επικράτησε στην κορυφαία διοργάνωση.
Συμμετείχε 103 φορές για την εθνική ομάδα της χώρας του και κάθεται δίπλα στον Μπεκενμπάουερ στην ομάδα εκείνων που έχουν κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο ως ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Πεπ ΓΚΟΥΑΡΔΙΟΛΑ
Για τους περισσότερους , ο Γκουαρδιόλα δεν χρειάζεται συστάσεις. Σίγουρα ένας από τους καλύτερους προπονητές όλων των εποχών. Οι νεότεροι φίλαθλοι του ποδοσφαίρου μπορεί να συγκλονιστούν όταν άκουσαν ότι ο Γκουαρδιόλα απολάμβανε μια εξαιρετική καριέρα πριν από την προπονητική, κάτι που τον έστησε όμορφα.
Ο μόνος προπονητής που κέρδισε ένα ηπειρωτικό τρεμπλ δύο φορές (και σε δύο διαφορετικούς συλλόγους) ο Γκουαρδιόλα ήταν προϊόν της ακαδημίας της Μπαρτσελόνα και ήταν βασικό γρανάζι στην ονειρική ομάδα του Γιόχαν Κρόιφ τη δεκαετία του 1990.
Ήταν αρχηγός των μπλαουγκράνα από το 1997 έως το 2001 και έπαιξε 47 φορές στην εθνική Ισπανίας, παίζοντας επίσης στην Ιταλία, το Κατάρ και το Μεξικό – αν και ο χρόνος του στην Ιταλία στιγματίστηκε από χρησιμοποίηση απαγορευμένων ουσιών .
Γιόχαν ΚΡΟΙΦ
Μιλώντας για σπουδαίους όλων των εποχών, ο Κρόιφ είναι αναμφισβήτητα ένας από αυτούς στα μάτια πολλών.
Ο ίδιος ο κ. «Total Football (ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο) κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα τρεις φορές και έφερε επανάσταση στο παιχνίδι με τον Άγιαξ και την Μπαρτσελόνα τη 10ετία του 1970, σαρώνοντας εγχώριες και ευρωπαϊκές τιμές στην πατρίδα του, προτού αναλάβει παρόμοια κατορθώματα με τους καταλανούς γίγαντες.
Αποσύρθηκε το 1984 και ξεκίνησε μια πραγματικά ιδιαίτερη προπονητική καριέρα η οποία ενέπνευσε μια γενιά προπονητών ( Ολλανδών και όχι μόνο) και συνεχίζει να το κάνει τώρα. Ένα από τα μυαλά με τη μεγαλύτερη επιρροή του παιχνιδιού.
Τσάμπι ΑΛΟΝΣΟ
Ο άνθρωπος της νέας γενιάς , που εξελίσσεται σε μεγάλο (προπονητικό) όπλο. Εχει καταφέρει να συνδυάσει το συναρπαστικό ποδόσφαιρο της Μπάγερ Λεβερκούζεν και των θαυμάσιων αποτελεσμάτων , οπότε δεν είναι τυχαίο που το όνομά του παίζει για πολύ μεγαλύτερους συλλόγους..
Αφού τα κέρδισε όλα ως ποδοσφαιριστής και έπαιξε για τις Λίβερπουλ, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπάγερν Μονάχου, αποσύρθηκε το 2017 γεμάτος τιμές και τη φήμη ενός από τους σπουδαιότερους μέσους της γενιάς του. Στη συνέχεια ο Αλόνσο στράφηκε στην προπονητική και δεν κοίταξε πίσω.
Επέστρεψε στην Ισπανία για τα θεμέλιά του στη γραμμή, διοικώντας την ομάδα κάτω των 14 ετών της Ρεάλ πριν αναλάβει τη Ρεάλ Σοσιεδάδ Β.
Δύο χρόνια εκεί τον έστησαν τέλεια για μια αποστολή διάσωσης στο Λεβερκούζεν, μετατρέποντάς τους από γίγαντες που απειλούνται με υποβιβασμό σε κορυφαίους της Μπουντεσλίγκα σε περίπου ένα χρόνο.
Αντόνιο ΚΟΝΤΕ
Πολύ πριν από το τέχνασμα του win-at-cost (νίκη με κάθε κόστος) ο Κόντε το είχε καταφέρει στο γήπεδο .
Ένας ακόμη μέσος που έκανε την απρόσκοπτη μετάβαση στη διοίκηση, ο Ιταλός συμμετείχε 20 φορές για τους Ατζούρι, τερματίζοντας ως δευτεραθλητής Παγκοσμίου Κυπέλλου και Euro, ενώ πραγματοποίησε 295 εμφανίσεις για τη Γιουβέντους και έγινε θρύλος του συλλόγου.
Σήκωσε πέντε πρωταθλήματα , ένα Κύπελλο UEFA (τώρα Europa League) και ένα Champions League μεταξύ άλλων.
Ρομπέρτο ΜΑΝΤΣΙΝΙ
Δεν βλέπουμε συχνά έναν επιθετικό να λάμπει ως ελίτ προπονητής, αλλά ο Μαντσίνι έχει σπάσει το καλούπι σε όλη την προπονητική του καριέρα.
Με περισσότερα από 500 παιχνίδια στο ενεργητικό του για την Σαμπντόρια στα χρόνια της ακμής της, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’80 και του ’90, αποσύρθηκε το 2001 έχοντας κερδίσει 6 τίτλους Coppa Italia και 2 τίτλους Serie A, καθώς αναδείχθηκε και κορυφαίος ποδοσφαιριστής της Serie A το έτος 1996-97.
Ένας σύντομος δανεισμός στη Λέστερ πριν αποσυρθεί δεν θα ήταν η τελευταία του δουλειά στο αγγλικό ποδόσφαιρο, καθώς επέστρεψε το 2009 για να οδηγήσει τη Μάντσεστερ Σίτι στον πρώτο της τίτλο στην Πρέμιερ Λιγκ. Αυτή τη στιγμή διευθύνει την εθνική ομάδα της Σαουδικής Αραβίας μετά την επιτυχία του Euro 2020 με τους Ατζούρι.
Ντιέγκο ΣΙΜΕΟΝΕ
Προπονητές όπως ο El Cholo είναι πάντα έτοιμος για κάθε απόφαση της διοίκησης. Αλλά πάντα βγαίνει νικητής. Καθώς είναι επικεφαλής της Ατλέτικο Μαδρίτης από το 2011, είναι με διαφορά ο μακροβιότερος προπονητής στον ίδιο σύλλογο στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης.
Πριν από την επιτυχία του με την Ατλέτικο , όμως ο Αργεντινός ήταν ένας σπουδαίος χαφ που απολάμβανε δύο περιόδους με τους σημερινούς εργοδότες του, καθώς και με τις Σεβίλλη, Ίντερ και Λάτσιο μεταξύ άλλων.
Ο Σιμεόνε εκπροσώπησε επίσης την Αργεντινή σε τρία διαφορετικά Παγκόσμια Κύπελλα και τέσσερα διαφορετικά τουρνουά Κόπα Αμέρικα με 108 συμμετοχές.
