Ο Σωτήρης Γεωργίου απορεί με αυτά που βλέπει και ανησυχεί για το μέλλον!

Πραγματικά έχω χάσει την…μπάλα. Απορώ που ζω και μόλις το σκέφτομαι πάλι καταλαβαίνω γιατί πάμε από το κακό στο χειρότερο. Εδώ και μήνες άκουγα τα τρελά, εξωπραγματικά και παράλογα ποσά που λαμβάνουν οι διάσημοι ποδοσφαιριστές στα Εμιράτα. Νούμερα που προκαλούν την κοινωνία και στο τέλος της καριέρας τους. Νούμερα που προκαλούν όμως ή μήπως τα φέρνει η ίδια η κοινωνία και το έχουμε…δει λάθος το έργο;

Εδώ διαβάζεις τα ΜΜΕ και τα σόσιαλ μίντια και μόνο που δεν πανηγυρίζουν οι δημοσιογράφοι για τα δεκάδες εκατομμύρια που παίρνουν άλλοι και όχι οι ίδιοι! Τρέλα και αυτή, ε;

Να πανηγυρίζεις που κονομάνε οι άλλοι! Διθύραμβοι και πρωτοσέλιδα για τα εκατομμύρια των ποδοσφαιριστών αλλά και για τους μπασκετμπολίστες που φτάνουν να παίρνουν στο ΝΒΑ και 1 εκατομμύριο το παιχνίδι!

Και καλά κάνουν οι αθλητές και όλοι. Άλλωστε τους τα δίνουν, δεν τα κλέβουν! Και εμάς να τα έδιναν θα τα παίρναμε. Εγώ προσωπικά βέβαια θα γύρναγα στην κοινωνία τουλάχιστον το 1/3 μέσω φιλανθρωπιών. Βέβαια και οι αθλητές αυτοί έχουν άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, φιλανθρωπικές δράσεις. Εγώ σας είπα τι θα έκανα εγώ βέβαια. Από εκεί και πέρα όμως τα νούμερα αυτά σε μια κοινωνία παγκοσμίως που ένα κομμάτι της δεν έχει να φάει, δεν έχει πρόσβαση στο πόσιμο νερό, εργάζεται για ένα δολάριο την ημέρα, προκαλούν. Και βέβαια η ευθύνη είναι σε αυτούς που δίνουν τέτοια χρήματα και ποσά στην σημερινή εποχή για άρτον και θεάματα όπως έλεγαν οι αρχαίοι!

Κάπως έτσι όμως η κοινωνία κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και δεν χαμπαριάζει για ότι κακό συμβαίνει. Παλιά τακτική αυτή, από αρχαιοτάτων χρόνων. Το ερώτημα είναι εμείς τι κάνουμε; Το μεγάλο μου ερώτημα είναι εσύ που παλεύεις για το ψωμί σου πως πας και δίνεις και 20 και 30 και 50 ευρώ εισιτήριο για να δεις ποδόσφαιρο, μπάλα και τι άλλο; Και άντε θα μου πεις εσύ πχ γιατί πας μπουζούκια ή κλαμπ; Γιατί θα πιώ κιόλας εκεί, γιατί θα πληρώσω τόσα αλλά θα φάω κιόλας. Ή γιατί ένα ταξίδι μου ανοίγει τα μάτια και βλέπω έναν άλλο πολιτισμό. Αντίστοιχα βέβαια θα πω και για τα λουλούδια στα μαγαζιά.

Την κοινωνία που ζούμε την καθορίζουμε σε μεγάλο βαθμό εμείς με τις πράξεις μας και επιλογές μας. Είναι τραγικό για εμένα να δίνονται δεκάδες εκατομμύρια σε αθλητές επειδή όμως τα φέρνουν πίσω μιας και τρέχει ο κόσμος από πίσω. Αυτό που λέγαμε, άρτον και θεάματα. Για να ξεχνιέται η μάζα και να μην βλέπει τα πραγματικά προβλήματα. Και την ίδια ώρα ερευνητές, γιατροί, άνθρωποι που σώζουν ζωές και πολλά πολλά άλλα επαγγέλματα στην πλειοψηφία τους να παλεύουν για μια αξιοπρεπή ζωή. Βέβαια αυτός είναι ο καπιταλισμός. Αυτή είναι η κακή πλευρά του καπιταλισμού θα έλεγα. Που θα έπρεπε να έχει δικλείδες ασφαλείας και να είναι αξιακός. Μεγάλη κουβέντα και αυτή όμως.

Τελικά όμως μήπως θα έπρεπε να προβληματιζόμαστε για τα δεκάδες εκατομμύρια το έτος που λαμβάνουν αρκετοί αθλητές αλλά και το εκατομμύριο πχ πολλοί άλλοι; Και όχι να πανηγυρίζουμε κιόλας, ή να τρέχουν στα γήπεδα να …σκοτώνονται και οπαδοί για τους άλλους που βγάζουν εκατομμύρια! Μήπως θα έπρεπε να το δούμε αλλιώς σε μια κοινωνία που λέμε δεν μας αρέσει και άλλη μια προέκταση της λάθος φιλοσοφίας της σήμερα είναι αυτά τα ποσά που πέφτουν στον αθλητισμό αλλά και γενικότερα στην σόου μπιζ;