Ο Χρήστος Νομικός είδε την παράσταση που βασίζεται στο μυθιστόρημα του John Buchan, σε διασκευή Patrick Barlow και σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου & μοιράζεται με τους αναγνώστες του EcoGreenNet.gr σκέψεις και εντυπώσεις
Η αίσθηση ενός ασφυκτικά γεμάτου θεάτρου πάντα με γοήτευε! Ακόμα και στους καιρούς της πανδημίας (που ακόμα διανύουμε…)το προτιμώ! Σκέφτομαι ότι όλοι οι συντελεστές μιας παράστασης περιμένουν να απολαύσουν τη μέθεξη ενός γεμάτου θεάτρου!!
Στις αρχές Ιανουαρίου του 2024 βρεθήκαμε μια χειμωνιάτικη Τρίτη στο θέατρο Τζένη Καρέζη για να παρακολουθήσουμε την παράσταση «39 Σκαλοπάτια».
Τα «39 σκαλοπάτια» αποτελούν τη διασκευή του Patrick Barlow που είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του 1915 του John Buchan και τη ταινία του 1935 του Alfred Hitchcock.
Η διασκευή του P. Barlow συμπυκνώνει την αρχική αστυνομική ιστορία του J. Buchan σε μια γρήγορη θεατρική εμπειρία που, όπως έχει επισημανθεί επιτυχημένα, σε πολλά σημεία, θυμίζει αρκετά το στυλ των Monty Python.
Αποτέλεσμα: ένα καταιγιστικό θρίλερ κατασκοπείας εξαιρετικά πρωτότυπα δοσμένο σε ένα πλαίσιο φαρσοκωμωδίας.
Ο Μάκης Παπαδημητρίου ως σκηνοθέτης –με την ενεργή συμμετοχή στη σκηνοθεσία της Σεσίλ Μικρούτσικου – μας έδωσαν μια Θεατρική παράσταση που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει.
Η ομορφιά της έγκειται στις γρήγορες σκηνές καταδίωξης καθώς και στον συναρπαστικό ιστό που υφαίνουν οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις.
Κυρίως όμως έγκειται σε αυτό που πάντοτε ονομάζουμε μαγεία του θεάτρου. Ναι η παράσταση αυτή είναι η πεμπτουσία του Θεάτρου! Ο θεατής μετέχει ουσιαστικά στην παράσταση σε ένα ρόλο παρακολούθησης όλων αυτών των ευρηματικών δράσεων, «μπαίνοντας» στο πλαίσιο του δράματος κυρίως λόγω των επιλογών του σκηνοθετικού στησίματος του Μάκη Παπαδημητρίου.
Αυτό το έργο, όπως είναι δοσμένο, μας προκαλεί να επεκτείνουμε τη φαντασία μας, να δούμε ένα τρένο σε μερικά μπαούλα, ή μια σκηνή διαφυγής πάνω από μια γέφυρα στην σκάλα του θεάτρου.
Αφορά μια κλασική αφήγηση «αλά παλαιά», όπου τα λίγα σκηνικά και η δύναμη των λέξεων μπορούν να δημιουργήσουν μια αξέχαστη ζωντανή και κωμική εικόνα.
Και οι τέσσερις πρωταγωνιστές είναι χάρμα οφθαλμών καθώς συντονίζονται άψογα κινησιολογικά και υποκριτικά.
Ο Μάκης Παπαδημητρίου συνεχίζει το σερί των καλών ερμηνειών του, επαληθεύοντας τις κριτικές που τον θέλουν να είναι μία σταθερή υποκριτική δύναμη, αποδίδοντας πειστικά τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Richard Hannay.
Την απόλυτη έκπληξη κάνει με την ερμηνεία της η Γρηγορία Μεθενίτη, η οποία εντυπωσιάζει στους διάφορους ρόλους της, καθώς μεταμορφώνεται ολοκληρωτικά, από γοητευτική κατάσκοπο σε μελαγχολική χωριατοπούλα.
Η κίνηση της στην σκηνή, αλλά και στο θεωρείο, μας κερδίζει αποδεικνύοντας ότι η ενασχόληση της με «ακροβατικά εδάφους» – όπως διάβασα στο βιογραφικό της – είχαν άριστη εφαρμογή στη παράσταση!
Ο Γιάννης Λατουσάκης και ο Παναγιώτης Γουρζουλίδης είναι επίσης εξαιρετικοί και καταφέρνουν να ενσαρκώσουν τους πολλαπλούς ρόλους τους, προκαλώντας αυθόρμητο γέλιο με το πνευματώδες, χιούμορ τους, την εκφραστική τους δεινότητα και το «δέσιμο» τους.
Σπαρταριστές ερμηνείες, γρήγορος ρυθμός και πηγαίο χιούμορ,
συνθέτουν μία παράσταση…χάρμα οφθαλμών!
Όλοι οι υπόλοιποι συντελεστές – σκηνικά, φωτισμός , κοστούμια, μουσική κλπ – λειτούργησαν καθοριστικά προς όφελος του συνολικού αποτελέσματος, αναδεικνύοντας την άψογη σκηνοθετική απόδοση του έργου.
Η νύχτα εκείνη ήταν παγωμένη. Ίσως η πρώτη πραγματικά παγωμένη αθηναϊκή νύχτα του φετινού χειμώνα. Εμείς όμως βγήκαμε με ένα πλατύ χαμόγελο από το θέατρο Τζένη Καρέζη. Ένα χαμόγελο «χαράς» και ικανοποίησης!
Συντελεστές:
Σενάριο: Patrick Barlow
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Μάκης Παπαδημητρίου Κίνηση – Βοηθός Σκηνοθέτη: Σεσίλ Μικρούτσικου
Σκηνικά – Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κοστούμια: Clare Bracewell
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Βοηθός Σκηνογράφου: Βασιλική Ζωχιού
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας Visual arts & graphics: Δημήτρης Παγγές
Video: Ζίνα Παπαδοπούλου
Παίζουν:
Μάκης Παπαδημητρίου, Γρηγορία Μεθενίτη, Γιάννης Λατουσάκης, Παναγιώτης Γουρζουλίδης
