Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για την… κακοποίηση που υφίσταται ο πλανήτης που μας φιλοξενεί και τα σήματα που μας στέλνει μέσω της κλιματικής αλλαγής ώστε να μας αφυπνίσει πριν είναι αργά
Η 22 Απριλίου, είναι η ημέρα της Γης. Δώσαμε την πρέπουσα σημασία όμως; Μια διεθνής Ημέρα που γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1970, στις 22 Απριλίου, με στόχο την κινητοποίηση ανθρώπων, κυβερνήσεων, επιχειρήσεων και οργανισμών, για ένα καθαρό πλανήτη. Για την ιστορία της είναι μια εορτή που καθιερώθηκε το 1970 στις ΗΠΑ, με πρωτοβουλία του γερουσιαστή Γκέιλορντ Νέλσον, ενός πολιτικού με περιβαλλοντικές ανησυχίες (πηγή https://www.sansimera.gr/worldays/16 ).
Αλήθεια λοιπόν πόσους απασχολεί πραγματικά και πόσους πραγματικά απασχολεί η κατάσταση της Γης μας σήμερα; Μιας Γη που είμαστε φιλοξενούμενοί της για να μην ξεχνιόμαστε, ήταν εκατομμύρια χρόνια πριν από εμάς και θα είναι και μετά από εμάς. Και σαν φιλοξενούμενοι φερόμαστε καλά στον οικοδεσπότη μας ή μήπως ο άνθρωπος έχει περάσει την Γη για κτήμα του και οικόπεδό του και μάλιστα την κακομεταχειρίζεται κιόλας ενώ τα ζώα την σέβονται;
Σαφώς φιλοξενούμενοι είμαστε εδώ και δεν μας ανήκει τίποτα. Συνεπώς όπως όταν είσαι κάπου φιλοξενούμενος πρέπει να σέβεσαι τον οικοδεσπότη, άλλο τόσο έπρεπε να σεβόμαστε και εμείς την Γη. Μια Γη που έχει χτυπήσει καμπανάκι κινδύνου για την κακή χρήση της και το βιώνουμε πλέον παντού καθημερινά και με την κλιματική αλλαγή. Είμαστε σε ένα μαγικό πλανήτη αν κοιτάξουμε γύρω μας μέχρι εκεί που φτάνουν οι διαστημικές μας δυνατότητες. Έχουμε τα πάντα και τι κάνουμε; Τον καταστρέφουμε μόνοι μας. Βγάζουμε τα μάτια μόνοι μας. Είναι σαν να καταστρέφουμε το σπίτι μας μόνοι μας! Μα καλά, τελικά πάμε καλά; ;Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είμαστε αχάριστοι παντελώς και προς το δώρον του Θεού για όσους πιστεύουν αλλά και ως προς την παρουσία μας εδώ.
Και το αποτέλεσμα είναι να ζούμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Μα υπάρχει αύριο και θα υπάρχει. Και αν δεν υπάρχει για εμάς υπάρχει για τα παιδιά μας και αν δεν έχουμε παιδιά εμείς για τα άλλα παιδιά. Ούτε αυτό μας ενδιαφέρει; Τόσο κενοί άνθρωποι έχουμε γίνει πλέον; Στον βωμό του χρήματος λέμε “να πεθάνει ο γείτονας” αλλά να “πεθάνει και το σπίτι μας”; Και όμως κάπως έτσι λειτουργούμε…Εδώ και δεκαετίες η Γη μας εκπέμπει SOS. Δεν την αγαπάμε στο σύνολο καθώς υπάρχουν και λαμπρές και φωτεινές εξαιρέσεις ασφαλώς που νοιάζονται και κάνουν και αγώνα επ’ αυτού και τους θαυμάζω προσωπικά. Εμείς απλά το λέμε. Άλλοι κάνουν αγώνα κανονικά και είναι πρότυπα.
Η Γη έχει τον τρόπο της να επιβιώνει από τα πάντα. Το κόστος όμως για τις επόμενες γενιές είναι μεγάλο και πρέπει να το συλλογιστούμε. Ζούμε σε ένα ευλογημένο τόπο που εγώ πιστεύω ότι προστατεύεται εξωτερικά από άλλες δυνάμεις και γι’ αυτό πχ δεν έχουν πέσει θύματα όσων γίνονται στο σύμπαν.
Η Γη είναι ένα δώρο. Και αντί να το τιμάμε και να το αγαπάμε, το θεωρούμε το πάτωμα του σπιτιού μας… Μα ο καλός νοικοκύρης ακόμα και το πάτωμα το προσέχει και το έχει καθαρό.
Εμάς δεν μας νοιάζει τίποτα, ατομικά και συλλογικά. Από τους ρύπους και την περιβαλλοντολογική ρύπανση μέχρι την ρύπανση των ωκεανών. Ακόμα και το κουτάκι που πετάς στην θάλασσα, ακόμα και το χαρτάκι ,κάνεις κακό στο σπίτι σου. Καταστρέφεις τους ωκεανούς όταν είσαι 70% σχεδόν νερό σαν σώμα. Καταστρέφεις το φαγητό σου, τα άλλα πλάσματα, το οικοσύστημα, διαταράσσεις ένα περιβάλλον ολόκληρο. Με ένα κουτάκι….Το ένα κουτάκι γίνεται δισεκατομμύρια κουτάκια και έχουμε το χάλι των ωκεανών που έχουμε σήμερα. Αλλά μετά παραπονιέσαι κιόλας γιατί δεν έχουμε καθαρές θάλασσες και γιατί δεν έχεις φρέσκο ψάρι να φας. Έχουμε μετατρέψει τη Γη μας σε αιώνιο σκουπιδότοπο. Με ποια λογική, ποιος αποφασίζει;
Ο Θεός που του ανήκει η Γη έχει δώσει ελευθέρα βούληση. Αντί να την “ταΐζουμε” αγάπη και προσοχή, την κάναμε σκουπιδότοπο και μετά φωνάζουμε κιόλας. Σαν να φωνάζουμε στο σπίτι μας επειδή το έχουμε ακατάστατο και βρώμικο. Όλα όμως τα πράγματα διέπονται από διασυμπαντικούς άγραφους νόμους και κανόνες. Ότι δεν σέβεσαι το πληρώνεις. Εσύ ή τα παιδιά σου. Γεμίσαμε κοινωνίες που δεν σέβονται στο σύνολο τους ίσως ο ένας τον άλλον και τις επόμενες γενιές. Που πάμε; Η Νέμεσις θα είναι σκληρή.. Ήδη με τις φωτιές που πολλές φορές βάζουμε εμείς αλλά και που ευθυνόμαστε εμείς επίσης πολλές φορές πλαγίως με την αύξηση της θερμοκρασίας, καίνε το δικό σου οξυγόνο… Εσύ δεν θα μπορείς να αναπνεύσεις και τα παιδιά σου. Η Γη θα πονέσει αλλά θα επιζήσει. Εσύ υποθηκεύεις το μέλλον σου και των παιδιών σου και των επόμενων γενιών… Εξαφανίζεις άνθρωπε τα είδη που κατοικούν εδώ και χαλάς την ισορροπία και το οικοσύστημα.
Αν αφανιστούν οι μέλισσες που είναι σε κίνδυνο ,έχεις σκεφτεί ότι δεν θα έχεις πια καλλιέργειες καθώς από αυτές εξαρτώνται όλα; Θα τρώμε μόνο χημική τροφή στο μέλλον σαν τις ταινίες. Αυτό θέλεις; Χωρίς τις μέλισσες η τροφή μας θα περιορίζονταν σε καλαμπόκι, ρύζι και σιτάρι!
Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες το 84% από τα καλλιεργούμενα φυτά χρειάζονται τη μέλισσα για επικονίαση ενώ το 80% της άγριας βλάστησης οφείλεται στις μέλισσες. Δεν είναι τυχαίο και ισχύει για πολλούς πράγματι, ότι το χειρότερο ζώο και κάτοικος στην Γη είναι ο άνθρωπος που δεν σέβεται ούτε την φωλιά του. Όλα για το χρήμα εις βάρος της Γης….Κόβεις τα δέντρα, το οξυγόνο δηλ. την ζωή σου, για τα λεφτά. Τα σήματα έρχονται από παντού… Ακόμα και από τον καιρό που λέμε τρελάθηκε. Δεν τρελάθηκε…Τον αλλάξατε εσείς, εμείς οι άνθρωποι και όσοι έχουν τα ηνία πρωτίστως. Το οικολογικό κίνημα αν και πολλές φορές χάνει και αυτό την ισορροπία του και πάει στο άλλο άκρο, δίνει μια μάχη μαζί με τους ακτιβιστές. Η περιβαλλοντική ρύπανση, η κλιματική αλλαγή, η τρύπα του όζοντος, η αποδάσωση , η ερημοποίηση, η εξαφάνιση βιολογικών ειδών, η όξινη βροχή κλπ είναι πολλά από τα απόνερα της βιομηχανικής επανάστασης. Η πρόσφατη πανδημία βοήθησε την Γη να πάρει μια ανάσα. Μην χάσουμε το μήνυμα. Για το σπίτι μας μιλάμε… κανονικά θα έπρεπε να έχουμε ανθρωπιά και σύνεση. Τελικά χρειάζεται μια Αστυνομία της Γης για να την προστατεύσει.
Μα τον εαυτό σου θα προστατεύεις άνθρωπε. Γιατί στο τέλος θα έρθει το κλιματικό λοκ ντάουν διαρκείας και θα κλαις….
