Ο Γιώργος Κογκαλίδης γράφει για την Ευρωλίγκα, που επιλέγει να είναι μέρος της αλυσίδας των υποτακτικών κι όχι στη σωστή πλευρά της ιστορίας

Είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης, αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Απέχει παρασάγγας από το ΝΒΑ κι αν κρίνουμε από τον τρόπο λειτουργίας δεν θα γίνει ποτέ το… ΝΒΑ τής Ευρώπης. Αναφερόμαστε στην Ευρωλίγκα, η οποία μπορεί να μην έχει ανταγωνισμό ως προς το… προϊόν, δεν έχει όμως την απαιτούμενη κουλτούρα, για να προσεγγίσει περισσότερο κόσμο, από αυτόν που σχεδόν υποχρεωτικά την ακολουθεί.

Το ΝΒΑ δεν είναι ούτε ΜΚΟ, ούτε η διοίκησή του λατρεύει τον αείμνηστο Γκας Χολ, ιστορικό ηγέτη τού Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ. Ένας οργανισμός, που έχει αποκλειστικό στόχο το κέρδος είναι, αλλά αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στο να… κλείσουν το μάτι στους ΝΒΑερς, που πρωτοστάτησαν (ή που έστω συμμετείχαν) στις οργισμένες διαδηλώσεις με σύνθημα «Black Lives Matter».

Το έκανε για να μην στρέψει την κοινωνία απέναντί του, φρόντισε (πονηρά) να είναι και με τον αγροφύλακα, και με τον αστυφύλακα, δείχνοντας ενσυναίσθηση κι ενδιαφέρον, που δεν αποκλείεται να ήταν προσποιητό.

Η Ευρωλίγκα διατυμπανίζει τον απολίτικο χαρακτήρα της, θέλει να μείνει μακριά από διαμάχες, αλλά παίρνει καθαρή και συνάμα απαράδεκτη θέση. Γιατί από τη μια ακολούθησε το ρεύμα κι απέβαλλε (με κόστος) τις ρωσικές ομάδες, τιμωρώντας τις για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Έσπευσε (και καλά έκανε) να τηρήσει ενός λεπτού σιγή, για τα αθώα θύματα του τρομοκρατικού χτυπήματος της Χαμάς.

Τώρα, όμως, που συντελείται γενοκτονία από τη μεριά των Ισραηλινών, που σκοτώνονται άμαχοι στη Γάζα, που χτυπούν νοσοκομεία κι εκκλησίες και σκοτώνουν παιδιά, η Ευρωλίγκα… αγνοείται. Καμία σκέψη αποβολής τής Μακάμπι, ούτε καν ενός λεπτού σιγή για τα παιδιά των Παλαιστινίων, που πέφτουν θύματα των ανελέητων βομβαρδισμών.

Αν θελήσεις να βγεις έξω από την πολιτική, κάτι που είναι αδύνατο, πρέπει να το κάνεις σωστά. Αν πάλι παίρνεις θέση, οφείλεις απέναντι στον κόσμο που σε παρακολουθεί, να κρατάς ίσες αποστάσεις. Αν έπρεπε να είσαι σε μια πλευρά της ιστορίας, ας ήσουν στη σωστή, με τον αγώνα των λαών, όχι με τις επιταγές και τα προστάγματα των λίγων.

Το ΝΒΑ βρίσκει τους τρόπους να κρύβει αυτό που όλοι γνωρίζουμε. Καταφέρνει να μην ενοχλεί με μεροληπτική στάση, ακόμα κι αν απέχουν πολύ οι ιδέες των διοικούντων, από αυτό που εμείς έχουμε στο μυαλό μας. Η Ευρωλίγκα έχει σαφή τοποθέτηση προϊόντος, είναι μέρος της προπαγάνδας κι αυτό ίσως έχει καταστροφικές συνέπειες.

Βλέπετε, όσο κι αν κάποιοι θέλουν να κάνουν το μαύρο άσπρο, ο κόσμος βλέπει ότι η Ευρωλίγκα μπατάρει προς τον συντηρητισμό, επιλέγει να είναι αρεστή στα κέντρα αποφάσεων κι όχι δημοφιλής, διαλέγει πλευρά συμφέροντος κι όχι το δίκαιο.