Ο Σωτήρης Γεωργίου με αφορμή την γιορτή της μητέρας γράφει για τον ιερό ρόλο της, τον σεβασμό και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα
Η γιορτή της μητέρας ήταν την Κυριακή που μας πέρασε, 12 Μαΐου. Μια μεγάλη γιορτή, που καθιερώθηκε στη σύγχρονη εποχή από την Αμερικανίδα κοινωνική ακτιβίστρια Άννα Μαρία Τζάρβις (1864-1948). Οι προσπάθειες της ευοδώθηκαν τελικά στις 9 Μαΐου του 1914, όταν ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον υπέγραψε προκήρυξη. Σύμφωνα με αυτήν η Ημέρα της Μητέρας καθιερωνόταν ως εθνική εορτή τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.
Από τότε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. Μάλιστα η Τζάρβις επέλεξε το λευκό γαρύφαλλο ως το λουλούδι-σύμβολο της Ημέρας της Μητέρας. Επειδή «το λευκό χρώμα συμβολίζει την αλήθεια, την αγνότητα και τη φιλευσπλαχνία της μητρικής αγάπης το άρωμα, τη μνήμη και τις προσευχές της». (πηγή https://www.sansimera.gr/worldays/22)
Γενικότερα πάντως, αν ανατρέξουμε στην ιστορία, θα δούμε ότι η γιορτή της μητέρας είναι ταυτόχρονα και μια γιορτή με αρχαιοελληνικές αναφορές στη λατρεία της θεάς Κυβέλης, της μητέρας των θεών. Όπως την προσφωνεί ο Πίνδαρος («Κυβέλα, Μάτερ θεών»)
«Μανούλα σε ευχαριστώ!»
Η γιορτή της Ημέρας της Μητέρας πάντα μου άρεσε είναι αλήθεια, ίσως γιατί είχα τη χαρά και την τιμή να έχω την καλύτερη μητέρα του κόσμου (Αικατερίνη) από την οποία πήρα τα πάντα. Θα πει κανείς όλοι έτσι λένε. Μόνο που δεν το λέω για να το πω (για όσους με ξέρουν). Σημασία για μένα έχει πόσο τιμάμε τη μητέρα μας. Κι αυτό σίγουρα δεν γίνεται με ένα λουλουδάκι, αλλά κατ’ εμέ πάντα με δύο τρόπους. Με την πραγματική μας αγάπη και το καθημερινό μας ενδιαφέρον, όπως έκανε κάθε σχεδόν μητέρα μέχρι να μεγαλώσουμε για να μην ξεχνιόμαστε. Επίσης, με τον τρόπο ζωής μας αν είναι ανάλογος βέβαια με την ανατροφή μας. Κάτι ακόμα. Δεν είναι καθόλου κακό για έναν άντρα να λέει τη λέξη μανούλα. Αντιθέτως τον κάνει ακόμα πιο άντρα ο σεβασμός και οι γλυκιές, πιο παιδικές ίσως εκφράσεις σε κάποια τόσο σοβαρά ζητήματα.
Ασφαλώς η μητέρα είναι κάτι ιερό και είναι αυτή που φέρνει τη συνέχεια της ζωής στην Γη, γι’ αυτό έχει και το σημαντικότερο ρόλο. Όπως πάντα δεν θα γράψω ένα σχόλιο μελιστάλαχτο για να πουλήσει σε μια κοινωνία που θέλει να ακούει αυτό που θα της φανεί αρεστό. Γράφω μόνο αλήθειες και παρουσιάζω τα πράγματα από όλες τις πλευρές, ώστε να δούμε όλα τα επίπεδα σε κάτι και να γίνουμε όλοι καλύτεροι μέσα από έναν ώριμο συλλογισμό.
Να σέβεστε τις μητέρες σας. Είναι πολύ άσχημο να βλέπεις σήμερα νέα παιδιά να μη σέβονται τη μητέρα τους. Ειδικά όταν εκείνη κάνει τα πάντα για αυτά. Πόσο δε περισσότερο να βιαιοπραγούν εναντίον της ή και να την υβρίζουν. Αν δεν σου αρέσει ακόμα και αν έχεις απόλυτο δίκιο, απλά προσπερνάς και συνεχίζεις την ζωή σου. Μην ξεχνάς να της δείχνεις ότι την αγαπάς γιατί η ζωή είναι τόσο σύντομη που μπορεί να μην προλάβεις να της το δείξεις, ενώ θα ήθελες…
Ασφαλώς δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένα και βλέπουμε σήμερα και μητέρες που σκοτώνουν τα ίδια τους τα παιδιά, που τα εγκαταλείπουν ακόμα και νεογέννητα, που τα κακομεταχειρίζονται. Βλέπουμε νεαρές, πολλές φορές όμορφες μητέρες, να κάνουν ζωάρα και τα μικρά παιδιά να μεγαλώνουν με νταντάδες και συγγενείς. Ο ρόλος της μητέρας είναι ένας ρόλος διαρκείας. Και γι’ αυτό επιμένω καθημερινά, ότι καλή μητέρα γίνεται μια γυναίκα μόνο όταν αισθάνεται έτοιμη πραγματικά. Η μητέρα δεν ολοκληρώνει το καθήκον της με την γέννηση ενός παιδιού. Τουναντίον, τότε ξεκινά ο πραγματικός της ρόλος, καθώς αυτή θα μεταδώσει στο παιδί τον τρόπο με τον οποίο θα μάθει να σκέφτεται, να λειτουργεί, να ανταποκρίνεται. Πολλά παιδιά που μεγάλωσαν σωστά έγιναν καλοί άνθρωποι. Γιατί η μητέρα για πολλούς λόγους που έχουν και επιστημονικό υπόβαθρο είναι πιο κοντά στο παιδί της.
Δυστυχώς σήμερα ο ρόλος της μητέρας περιορίζεται πολλές φορές στη γέννηση και μόνο. Καθώς πολλές γυναίκες φέρνουν ένα παιδί στον κόσμο για πολλούς λόγους και χωρίς να είναι έτοιμες πραγματικά. Δυστυχώς πολλά παιδιά ξεχνάνε υπέροχες μητέρες που τα μεγάλωσαν με κόπους και θυσίες. Μητέρες «ηρωίδες»! Ας μην ξεχνάμε ότι εδώ και μερικές δεκαετίες, αλλά ακόμα και σήμερα ειδικά σε φτωχότερες χώρες, έχουμε εκατομμύρια ηρωίδες πραγματικά μητέρες που εργάζονται σκληρά σε δύο και τρεις δουλειές, για να μην λείψει κάτι στα παιδιά τους και να μεγαλώσουν σωστά και να σπουδάσουν. Μητέρες πρότυπα. Δυστυχώς αρκετά παιδιά που έγιναν κάτι, μετά ξεχνάνε τον άνθρωπο που έκανε τα πάντα για αυτούς.
Σε μια εποχή που ο ρόλος της μητέρας για πολλούς λόγους όπως είπαμε γίνεται δυσκολότερος, οφείλουμε να τις σεβόμαστε διπλά. Καθώς οι περισσότερες μητέρες καλούνται να υπηρετήσουν τόσους πολλούς κοινωνικούς ρόλους. Εξαιτίας των υπερβολικών καθημερινών υποχρεώσεων και του αγώνα για επιβίωση το παιδί δεν μεγαλώνει μαζί της στην ουσία όπως θα έπρεπε. Αυτό έχει αντίκτυπο και στην ίδια τη μητέρα που επιβαρύνεται με σωματική, πνευματική και ψυχική (στρες) κόπωση για να τα προλάβει όλα.
Οι εποχές άλλαξαν και στο πλαίσιο των αλλαγών άλλαξαν και οι συνήθειες που ξέραμε. Ένα όμως δεν θα αλλάξει ποτέ. Μάνα είναι μόνο μια! Και την τιμάμε ανάλογα!
