Ο Σωτήρης Γεωργίου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γονικής Αποξένωσης γράφει για τους λόγους που μπορεί να οδηγήσουν ένα παιδί να απομακρυνθεί από τους γονείς

Παγκόσμια Ημέρα Γονικής Αποξένωσης προ ημερών και ένα πολύ σημαντικό ζήτημα και επίκαιρο. Ένα θέμα που διαδραματίζει ρόλο και στην σημερινή άσχημη εικόνα πολλών ανηλίκων ή νεαρών που στρέφονται στη βία, στα ναρκωτικά, σε έκνομες πράξεις ή κάνουν κακό στον εαυτό τους με διάφορους τρόπους. Μέγιστο θέμα, ότι πολλοί γονείς σήμερα για διάφορους λόγους δεν έχουν πραγματικές σχέσεις και πόσο δε μάλλον αυτές που πρέπει με τα παιδιά τους.

Η 25η Απριλίου έχει επιλεγεί ως Παγκόσμια Ημέρα Γονικής Αποξένωσης (Parental Alienation Awareness Day) για την ενημέρωση σχετικά με το σύνδρομο της γονικής αποξένωσης.
(Πηγή: https://www.sansimera.gr/worldays/267). Το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης ή Αλλοτρίωσης είναι φαινόμενο που παρατηρείται σε παιδιά, τα οποία δεν επιθυμούν επαφή με κάποιον από τους δύο γονείς. Αυτό εμφανίζεται κυρίως σε παιδιά χωρισμένων γονέων. Εκδηλώνεται με άγχος, νευρικότητα, κατάθλιψη, αδιαφορία προς τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, εχθρότητα και απέχθεια.

Σε αυτό το σημείο έρχομαι να βάλω στο τραπέζι αρκετά ζητήματα. Σαφώς, πολλά παιδιά δεν θέλουν ιδιαίτερες ή και καθόλου σχέσεις με τον έναν ή και με τους δύο γονείς τους. Αυτό έχει να κάνει και με τους χωρισμένους γονείς, αλλά και με ό,τι βιώνουν τα παιδιά στο σπίτι τους. Είναι γεγονός ότι εικόνες βίας, ακόμα και λεκτικής βίας ή ψυχικής καταπίεσης του ενός γονέα από τον άλλο πχ στιγματίζει το παιδί. Σήμερα βλέπουμε τι κατάσταση επικρατεί. Πόσα διαζύγια, πόσα διαλυμένα σπίτια ακόμα και αν όλα δείχνουν καλά γιατί αυτή την εικόνα θέλουν να δείχνουν οι εμπλεκόμενοι και ας είναι …εμπόλεμη ζώνη η κατοικία τους.

Νομίζω ότι η Παγκόσμια Ημέρα Γονικής Αποξένωσης έχει διττά αίτια. Προφανώς είναι και οι γονείς που δεν στέκονται πραγματικά δίπλα στα παιδιά τους, δίπλα στις ανησυχίες τους και στους προβληματισμούς τους. Η απόκτηση ενός παιδιού έχω πει, προϋποθέτει πολλά πράγματα. Εκτός αν πιστεύετε, ότι όλοι είναι άξιοι ή ικανοί για γονείς. Όχι δυστυχώς και την πληρώνουν τα παιδιά. Ακόμα και σε πλούσιες οικογένειες τα παιδιά νιώθουν την αποξένωση όταν μεγαλώνουν με νταντάδες και πανάκριβα παιχνίδια, αλλά δεν μιλάνε με τους γονείς τους!

Τα παιδιά θέλουν φροντίδα, προσοχή και επικοινωνία. Πολλές οικογένειες σήμερα δεν έχουν χρόνο να επενδύσουν στις μεταξύ τους σχέσεις, παλεύοντας για την εργασία και την επιβίωση όλη την ημέρα. Άλλες πάλι είναι δυσλειτουργικές και μέσα στην ένταση ή οι γονείς δεν έχουν χρόνο για τα παιδιά τους, γιατί προτιμούν τις παράνομες σχέσεις και την ντόλτσε βίτα (ειδικά όταν ρέει το χρήμα). Πώς λοιπόν να μεγαλώσουν τα παιδιά σωστά; Πώς να μην αποκτήσουν ψυχολογικά προβλήματα ή να πάνε στην άλλη πλευρά και να στραφούν σε κακές επιλογές;