Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για το πόσο δύσκολο έχει γίνει πλέον για μια ελληνική οικογένεια να πάει διακοπές και σχολιάζει τον… τουριστικό ρατσισμό που βιώνουν πλέον οι Έλληνες στην πατρίδα τους

Αλήθεια θυμάστε οι κάπως μεγαλύτεροι τα παιδικά σας χρόνια; Που λέγαμε θα πάμε για ένα – και δύο μήνες – διακοπές στο εξοχικό ή θα νοίκιαζαν οι γονείς ή θα πηγαίναμε στο βουνό στον παππού και τη γιαγιά; Κάπου τέλος πάντως θα πηγαίναμε για ένα μήνα ή και το καλοκαίρι ολάκερο όταν τελείωναν τα σχολεία.

Οι σύγχρονες ανάγκες όμως, τα άλλαξαν όλα. Το ταξίδι στο εξοχικό θέλει 100-150 ευρώ για πλάκα. Με την πανάκριβη βενζίνη συν τα διόδια σε πολλές περιπτώσεις – και τσουπ…έγινε είδος πολυτελείας. Ποιος νοικιάζει πια και πόσα εξοχικά ή πατρογονικά δεν πουλήθηκαν;

Από το κακό στο χειρότερο…

Υπάρχει και χειρότερο όμως. Με τι λεφτά ο Έλληνας να πάει διακοπές σήμερα; Για να πας σε ένα νησί θέλεις ένα μισθό σχεδόν για οικογένεια με αμάξι κι αυτά μόνο για το πλοίο! Τα ξενοδοχεία έχοντας πλέον η χώρα μας πάνω από 30 εκ. τουρίστες, έχουν αυξήσει τις τιμές. Τις διπλασίασαν σχεδόν και φυσικά δεν βρίσκεις καν τέτοιες εποχές, όπου παραδοσιακά ο Έλληνας έκανε τις διακοπές του. Ήδη διαβάζουμε σε έρευνες ότι οι μισοί και παραπάνω Έλληνες δεν πάνε καν διακοπές κι αν πάνε θα είναι για μια εβδομάδα. Τα διάσημα νησιά είναι για το σύνολο της χώρας όνειρο πια. Τα νέα παιδιά – τα περισσότερα – δεν θα πάνε καν διακοπές στα επόμενα χρόνια. Μύκονο, Σαντορίνη, Ρόδο πχ. ούτε να το σκεφτούν δεν μπορούν. Πως να πάνε; Με τι χρήματα;

Κάπως έτσι βιώνουμε οι Έλληνες πολίτες έναν σύγχρονο τουριστικό αποκλεισμό, εμμέσως πλην σαφώς. Πάμε και σε κάτι πιο σημαντικό όμως. Καθημερινά ακούμε τρελά πράγματα. Σε πολλά νησιά πολλές επιχειρήσεις “διώχνουν” τους Έλληνες με τον τρόπο τους. Βλέπουμε ακόμα και συστάσεις (!) να κάτσουν μέσα π.χ. οι ντόπιοι για να χωρέσουν οι τουρίστες που θα αφήσουν χρήμα! Αν ρωτήσεις στα χλιδάτα νησιά θα σου πουν – οφ δι ρέκορντ – τι να τον κάνουμε τον Έλληνα που πεινάει; Εκτός αν είσαι γόνος ή εφοπλιστής, τουτέστιν φραγκάτος.

Στο εξωτερικό….μία από τα ίδια

Στο εξωτερικό γίνεται χαμός σε πολλές διάσημες πόλεις που σου λένε ξεδιάντροπα θα έλεγα ότι “αν δεν είσαι πλούσιος δεν είσαι ευπρόσδεκτος”! Το άλμα στον παγκόσμιο τουρισμό και τα φθηνά αεροπορικά π.χ. ειδικά προ κόβιντ, βοήθησαν. Τι να κάνω – σου λένε – στα μέρη μου τον τουρίστα με τα 10 ευρώ και το τοστάκι!

Πολλές πόλεις θέλουν εισιτήριο εισόδου! Με τον τρόπο τους (όπως τιμές κτλ) σου λένε ότι αν είσαι φτωχός και δεν χαλάς χρήμα πήγαινε αλλού! Αυτό όλο δεν συνιστά κοινωνική διάκριση και είδος “ρατσισμού” για την κοινωνία μας; Που είναι όμως οι “ευαίσθητοι” αρμόδιοι με την a la carte ενσυναίσθηση, όπου τους συμφέρει!

Τι μέλλει γενέσθαι;

Με λένε συχνά προφήτη. Φοβάμαι ότι στο μέλλον τα χλιδάτα και διάσημα τουριστικά μέρη θα είναι με πολλούς -όχι μόνο με έμμεσους τρόπους- αδιάβατα για τον απλό πολίτη και κάτοικο του πλανήτη μας, ακόμα κι αν κατοικεί σε αυτά. Ακόμα και στις παραλίες δεν άρχισε να γίνεται το ίδιο; Μήπως δεν βλέπετε σιγά σιγά γύρω μας, ότι όπου υπάρχει χλίδα σου λένε ευγενικά συνήθως με τον τρόπο τους, “δεν είναι για σένα εδώ”: