Το μεγάλο μυστήριο του «Τιτανικού»!

Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για το πιο διάσημο ναυάγιο, τους τέσσερις Έλληνες επιβάτες που χάθηκαν τη μοιραία εκείνη ημέρα και τις θεωρίες συνωμοσίας που το ακολουθούν τα τελευταία 112 χρόνια

Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια και μια από τις μεγαλύτερες θεωρίες συνωμοσίας, δεν είναι άλλο από το μεγαλύτερο ναυάγιο όλων των εποχών. Που έναν αιώνα μετά ακόμα μας απασχολεί! Το ναυάγιο του πλοίου που δεν θα βυθιζόταν ποτέ και όμως βυθίστηκε στο παρθενικό του ταξίδι μέσα σε τρεις ώρες!

Μιλάμε για τον περίφημο “Τιτανικό” που έσπασε τα ταμεία και στο Χόλιγουντ στην σχετική ταινία με πρωταγωνιστή τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Η ταινία χρηματοδοτήθηκε κυρίως από τη 20th Century Fox και την Paramount Pictures και μέχρι τότε ήταν η πιο ακριβή παραγωγή που έγινε ποτέ, με προϋπολογισμό 200 εκατομμύρια δολάρια. Η ταινία κυκλοφόρησε στις 19 Δεκεμβρίου 1997 και αποδείχτηκε τεράστια καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Προτάθηκε για 14 Όσκαρ κερδίζοντας 11. Μεταξύ αυτών τα καλύτερης Ταινίας και σκηνοθεσίας ενώ έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών με συνολικές εισπράξεις 1,8 δις δολάρια για μια 10ετία σχεδόν μέχρι το Avatar!

Βρετανικό πολυτελές υπερωκεάνιο, θαύμα της ναυπηγικής για την εποχή του, ο “Τιτανικός” χαρακτηριζόταν ανίκητος και αβύθιστος, σε μια εποχή που για να αλλάξεις ήπειρο αναγκαστικά ταξίδευες με πλοίο. Ήταν δηλαδή ταξίδι ζωής! Για την ιστορία επίσης, ο “Τιτανικός” βυθίστηκε στις 15 Απριλίου 1912, κατά τη διάρκεια του παρθενικού του ταξιδιού από το Σαουθάμπτον στη Νέα Υόρκη, όταν προσέκρουσε σε παγόβουνο, παρασέρνοντας στον υγρό του τάφο 1.514 από τους 2.224 επιβαίνοντες, σ’ ένα από τα πιο πολύνεκρα ναυτικά δυστυχήματα

Η απόφαση για τη ναυπήγηση του Τιτανικού λήφθηκε το 1907 από τον πρόεδρο της βρετανικής ναυτιλιακής εταιρείας White Star Line, Μπρους Ισμέι, και τον Αμερικανό τραπεζίτη Τζον Πίερποντ Mόργκαν (J. P. Morgan), ιδιοκτήτη της μητρικής εταιρείας International Mercantile Marine. Η White Star Line αντιμετώπιζε οξύ ανταγωνισμό από άλλες εταιρείες με πιο γρήγορα πλοία σε μια εποχή που το ταξίδι από την μια ήπειρο στην άλλη έφτανε τον ένα μήνα!

Ο Ισμέι όμως, ήθελε να κερδίσει τους ανταγωνιστές του στο μέγεθος παρά στην ταχύτητα. Πρότεινε λοιπόν, να κατασκευαστεί μια νέα κλάση επιβατηγών πλοίων, που θα ήταν αρκετά μεγαλύτερα από τα ήδη υπάρχοντα και μέσα στην πολυτέλεια για να προσελκύσει όλη την ελίτ της εποχής. Η ναυπήγηση του Τιτανικού (RMS Titanic), όπως και των αδελφών πλοίων Ολυμπιακός (RMS Olympic) και Βρετανικός (RMS Britannic) ήταν ένα έπος για την εποχή.

Η κατασκευή του Τιτανικού απαίτησε 26 μήνες μέχρι την καθέλκυση του ενώ χάθηκαν και 7 ζωές στα έργα. Με μήκος 269 μέτρων και ύψος 53,3μ θύμιζε θωρηκτό ενώ είχε πολυτελείς σουίτες θυμίζοντας και ξενοδοχείο. Ήταν διπλοπύθμενο, με 16 στεγανά διαμερίσματα. Δεδομένου ότι τα τέσσερα από αυτά μπορούσαν να κατακλυστούν χωρίς να απειλήσουν την πλευστότητα του πλοίου, είχε επικρατήσει η αντίληψη ότι ήταν αβύθιστο. Γι’ αυτό ίσως οι βάρκες του έφθαναν μόλις για 1.178 από τους 2.224 επιβαίνοντες του υπερωκεανίου και έτσι πνίγηκε στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού ο μισός κόσμος του και πάνω.

Στις 6 το πρωί της 2ας Απριλίου 1912, ημέρα Δευτέρα, ξεκίνησαν οι δοκιμαστικοί πλόες του, οι οποίοι ολοκληρώθηκαν μέσα σε δύο ημέρες. Όλα πήγαν καλά και ο “Τιτανικός” ήταν έτοιμος για το παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον της Μεγάλης Βρετανίας στη Νέα Υόρκη. Είχε 885 άτομα πλήρωμα και 1339 επιβάτες μεταξύ των οποίων η ελίτ της εποχής. Ο “Τιτανικός” με 922 επιβάτες αναχώρησε με κατεύθυνση το Χερβούργο της Γαλλίας, πρώτο σταθμό του ταξιδιού του.

Στο λιμάνι μάλιστα του Σαουθάμπτον παραλίγο να εμπλακεί σε ατύχημα, όταν το κύμα που προκάλεσε το τεράστιο εκτόπισμά του, έσπασε τους κάβους του αγκυροβολημένου πλοίο City of New York, το οποίο παραλίγο να συγκρουστεί με τον “Τιτανικό”. Μετά σταμάτησε στο Κορκ της Ιρλανδιας που πήρε άλλους 100 επιβάτες και χάραξε πορεία προς τη Νέα Υόρκη δια μέσου του Βορείου Ατλαντικού. Παρά τις προειδοποιήσεις για επιπλέοντα παγόβουνα στην περιοχή του Νιουφάουντλαντ, το πολυτελές υπερωκεάνιο για τρεις μέρες δεν είχε πρόβλημα. Όμως στις 11:40 μ.μ. της 14ης Απριλίου συνέβη το μοιραίο.

Ο Τιτανικός, πλέοντας με σχετικά υψηλή ταχύτητα των 22 κόμβων και χωρίς καμιά προφύλαξη, προσέκρουσε σε παγόβουνο, 37 δευτερόλεπτα αφότου έγινε αντιληπτό από το πλήρωμα. Πέντε από τα στεγανά του πλοίου αρχίζουν να μπάζουν νερά και η πλώρη άρχισε να βυθίζεται. Χρειάστηκε μια ώρα για να πέσουν στο νερό οι πρώτες λέμβοι. Στις 2:20 μ.μ. ο “Τιτανικός” βυθίζεται, λίγα δευτερόλεπτα αφότου έσπασε στα δύο. Η θερμοκρασία ήταν απαγορευτική για όσους έπεσαν στο νερό με τους -2 βαθμούς Κελσίου. Με μεγάλη καθυστέρηση και στις 4:10 π.μ. το υπερωκεάνιο Καρπάθια της Cunard Line βρέθηκε στον τόπο του ναυαγίου και περισυνέλεξε τους πρώτους ναυαγούς. Ναυπηγός του ο Τόμας Άντριους που δυστυχώς είχε την ίδια τύχη με το “παιδί” του τον Τιτανικό. Το ναυάγιο αποτέλεσε την αφορμή για την υπογραφή της Σύμβασης Ασφάλειας για την Ζωή στη Θάλασσα, γεγονός που οδήγησε στην μετασκευή πολλών πλοίων, έτσι ώστε να διαθέτουν περισσότερες σωσίβιες λέμβους. (πηγή : https://www.sansimera.gr/articles/509)

Μέσα στους επιβάτες υπήρχαν και τέσσερις Έλληνες. Όλοι χάθηκαν τη μοιραία νύχτα στην προσπάθεια τους να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στην Αμερική. Οι τέσσερις συμπατριώτες μας προέρχονταν από το ίδιο χωριό, τον Άγιο Σώστη της Μεσσηνίας, ταξίδευαν μαζί και είχαν ηλικίες από 18 έως 35 ετών.

Η ιστορία τους θέλει να αλλάζουν στο Χερβούργο τα εισιτήρια τους, καθώς ήταν να ταξιδέψουν με άλλο πλοίο, για να πάνε όλοι μαζί παρέα με τον Τιτανικό με σκοπό να φθάσουν γρηγορότερα στον προορισμό τους. Για να τιμήσουμε την μνήμη τους τα ονόματα τους ήταν Παναγιώτης Λυμπερόπουλος, Βασίλης Καταβέλης και τα αδέλφια Απόστολος και Δημήτρης Χρονόπουλος. Δυστυχώς τα δύο αδέλφια δεν βρέθηκαν ποτέ.

Ο Λυμπερόπουλος επιβιβάστηκε σε σωστική λέμβο, αλλά δυστυχώς όταν αυτή ανακαλύφθηκε οι επιβαίνοντες είχαν πεθάνει από ασιτία. Το ναυάγιο άργησε πολύ να εντοπιστεί καθώς πέρασαν 73 χρόνια μέχρι το 1985! Βρέθηκε σε δύο μέρη στον πυθμένα της θάλασσας σε βάθος 3.784 μέτρων σε απόσταση 600 μέτρων το ένα από το άλλο. Από την στιγμή της ανακάλυψης του έως σήμερα παραμένει στο βυθό με διαρκείς αποστολές να επιχειρούν να ανασύρουν αντικείμενα είτε προσωπικά των επιβατών και του πληρώματος, είτε αντικείμενα του πλοίου.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλές θεωρίες συνωμοσίας καθώς κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως βυθίστηκε ένα τέτοιο καράβι. Πως κανείς δεν είδε το παγόβουνο. Πως η ζημιά δεν ήταν ελεγχόμενη. Ασφαλώς καμία σχέση τότε η ασφάλεια με σήμερα αλλά και πάλι φαίνεται πολύ περίεργο να μην είδε κανείς τίποτα, όπως κάνει εντύπωση και η ταχύτητα που πήγαινε τότε το μεγάλο αυτό σκαρί, όταν ήταν νύχτα και ήξεραν ότι παραμονεύουν παγόβουνα. Σημειώστε κάτι. Την χρονιά εκείνη επίσης, το 1912, τον Ιανουάριο συνέβη κάτι μοναδικό ως σεληνιακό φαινόμενο. Η Σελήνη βρέθηκε στο κοντινότερο σημείο της απόστασης με την Γη τα τελευταία 1.400 χρόνια. Το φαινόμενο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξει μια τεράστια παλίρροια, η οποία λένε οι ειδικοί οδήγησε πολλά παγόβουνα στο να εκτοπιστούν από τα ρηχά νερά της Γροιλανδίας και να βρεθούν στη θάλασσα.

Σύμφωνα με μια θεωρία συνωμοσίας, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Popular Mechanics, η εταιρεία στην πραγματικότητα άλλαξε τα πλοία, παρουσιάζοντας στη θέση του «Τιτανικού», ένα άλλο, παλαιότερο πλοίο της, τον «Ολυμπίκ» (Olympic). Σύμφωνα με τη θεωρία, όλη η υπόθεση ήταν μια ασφαλιστική απάτη που πήγε πάρα πολύ στραβά. Καθώς το «Ολυμπίκ» συγκρούστηκε με ένα πολεμικό πλοίο, το «Hawke»– και η White Star Line κρίθηκε στα δικαστήρια υπεύθυνη για το συμβάν. Οπότε- πάντα σύμφωνα με τη θεωρία- η εταιρεία έκανε ένα τέχνασμα: Το δεύτερο, νέο της σκάφος θα ονομαζόταν «Ολυμπιακός», ενώ το «τραυματισμένο» πρώτο πλοίο θα επισκευαζόταν και θα γίνονταν οι απαραίτητες μετατροπές για να γίνει ο «Τιτανικός». Και θα βυθιζόταν.

Σε μια άλλη ιστορία συνωμοσίας ανώνυμοι κύκλοι ισχυρίζονται ότι βυθίστηκε από επιχειρηματικά συμφέροντα με στόχο να πνιγούν τρεις συγκεκριμένοι επιχειρηματίες και να δημιουργηθεί η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ. Σύμφωνα με την θεωρία αυτή και την ανάλογη από τότε φωτό οι Benjamin Guggenheim, Isa Strauss και David Astor, τρεις εκατομμυριούχοι της εποχής που πέθαναν στη νύχτα του ναυαγίου του Τιτανικού, διαφωνούσαν με το σχέδιο για την δημιουργία της FED. H οποία πάντως τελικά άνοιξε το 1913, ένα χρόνο μετά το χαμό τους το 1912….

Σε ένα βίντεο στο YouTube σημειώνεται η ύπαρξη βιβλίου, το οποίο δημοσιεύτηκε 14 χρόνια πριν την βύθιση του Τιτανικού, όμως περιέγραφε ακριβώς την καταστροφή. Σύμφωνα με το βίντεο, έως τον Απρίλιο του 1912 όλες οι αντίθετες πλευρές στην δημιουργία της Fed είχαν «εξαφανιστεί». Σύμφωνα με τους συνωμοσιολόγους εμπλέκεται και άλλο μεγάλο όνομα που είχε εταιρεία , θυγατρική της οποίας ήταν η White Star Line. Και εδώ γεννάται και το ερώτημα πως οι τρεις πιο ισχυροί στο καράβι δεν είχαν σωστική λέμβο!

Άλλη θεωρία συνωμοσίας εμπλέκει θρησκευτικό τάγμα! Για την ιστορία επίσης μεγάλος επιχειρηματίας που διέπρεψε μετά, ακύρωσε τελευταία στιγμή το ταξίδι! Κάτι ακόμα. Σύμφωνα πάντα με τους συνωμοσιολόγους, ο καπετάνιος του πλοίου φέρεται να ήταν μέλος θρησκευτικού τάγματος .Και κάτι παράδοξο ακόμα. Όταν το πλήρωμα άρχισε να εκτοξεύει τις φωτοβολίδες SOS, διαπίστωσε έντρομο ότι οι φωτοβολίδες δεν ήταν κόκκινες, αλλά λευκές και τα παραπλέοντα πλοία νόμισαν ότι γίνονταν πάρτι!