Ο πυρηνικός σταθμός του Σιντάο Μπέι τροφοδοτείται από δύο αντιδραστήρες υψηλής θερμοκρασίας που ψύχονται με αέριο κι όχι με νερό υπό πίεση

Η Κίνα έθεσε χθες σε λειτουργία τον πρώτο πυρηνικό σταθμό στον κόσμο από τους λεγόμενους τέταρτης γενιάς, σε μια σημαντική πρόοδο που σημειώνει ο ασιατικός γίγαντας στην κούρσα για τους αντιδραστήρες του μέλλοντος.

Ο πυρηνικός σταθμός του Σιντάο Μπέι, που βρίσκεται στην Σαντόνγκ, στο ανατολικό τμήμα της χώρας, τροφοδοτείται από δύο αντιδραστήρες υψηλής θερμοκρασίας που ψύχονται με αέριο κι όχι με νερό υπό πίεση.

“Η εμπορική εκμετάλλευση του σταθμού του Σιντάο Μπέι άρχισε επισήμως”, μετέδωσε το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων Νέα Κίνα.

Πρόκειται για την πρεμιέρα παγκοσμίως αυτού του τύπου αντιδραστήρων, σύμφωνα με το κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων.

Οι παραδοσιακοί αντιδραστήρες επιτρέπουν την παρραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από την πυρηνική ενέργεια. Αλλά αυτά τα προηγμένα μοντέλα (οι λεγόμενοι μικροί αρθρωτοί αντιδραστήρες ή SMR) μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για άλλες εφαρμογές, όπως κυρίως η θέρμανση, η αφαλάτωση θαλασσινού νερού ή ακόμη ο ατμός για τις ανάγκες της βιομηχανίας.

Η Κίνα, η οποία επιδιώκει να απαλλαγεί από τον άνθρακα για την τροφοδοσία των ηλεκτροπαραγωγικών σταθμών της, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή στην κούρσα για τους νέους αντιδραστήρες.

Η χώρα επιδιώκει εξάλλου να μειώσει την εξάρτησή της από ξένες τεχνολογίες, σε ένα πλαίσιο εντάσεων με τις δυτικές χώρες.

Πάνω από το 90% των εξοπλισμών του σταθμού του Σιντάο Μπέι είναι κινεζικής κατασκευής, δήλωσε εκφράζοντας την ικανοποίησή του ένας από τους υπευθύνους του σχεδίου, ο Ζανγκ Γιανσού, τον οποίο επικαλέστηκε το Xinhua.

Η κατασκευή του σταθμού άρχισε το 2012. Ένας πρώτος SMR είχε συνδεθεί στο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας τον Δεκέμβριο του 2021.

Η δυνατότητα παραγωγής του Σιντάο Μπέι ανέρχεται σε 200 MW, σύμφωνα με κινεζικά μέσα ενημέρωσης.

Σύμφωνα με τους υποστηρικτές τους, οι αντιδραστήρες SMR μπορεί να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο στην απανθρακοποίηση και στην ενεργειακή μετάβαση, χάρη στην συμπαγή και απλοποιημένη αρχιτεκτονική τους, έναν σχεδιασμό σε μονάδες που μειώνει το κόστος και τη διάρκεια κατασκευής, και την πολλαπλή χρήση τους.

Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (IAEA), πάνω από 80 σχέδια βρίσκονται σε ανάπτυξη σε 18 χώρες.