Η φωτιά στη Δαδιά, που είναι ακόμα ενεργή, και το 1/3 των δασών της Αττικής που έχει καεί τα τελευταία επτά χρόνια είναι εθνική καταστροφή. Άραγε ασχολείται κανείς; Φταίει κανείς; Αναρωτιέται ο Σωτήρης Γεωργίου.
Δυστυχώς για τους δικούς τους λόγους, πολλά ΜΜΕ αποφεύγουν να προβάλλουν το μέγεθος της τραγωδίας φέτος με τις καταστροφικές φωτιές στα δάση μας. Ειδικά στον Έβρο έχουν ξεχάσει ή δεν προβάλλουν όπως πρέπει μια εθνική καταστροφή. Μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες πυρκαγιές στην Ευρώπη που συνεχίζει να καίει για 10 ημέρες και είναι άξιον απορίας τι οργάνωση είχαμε και αν ήταν η πρέπουσα στην υπόθεση κατάσβεσης. Κάποιος θα πρέπει να δει τι λάθη έχουν γίνει. Όπως και να έχει πάντως όλα δείχνουν μια εικόνα σαν να έχουμε ξεχάσει τον ακριτικό μας Έβρο. Το περίφημο δάσος της Δαδιάς, το Εθνικό Πάρκο, όπως μας λένε οι ειδικοί το ξεχνάμε για πάντα καθώς θα χρειαστούν ακόμα 100-150 χρόνια για να γίνει όπως ήταν. Επίσης μιλάμε για 800.000 ήδη καμένα στρέμματα. Καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνει αυτό για το οικοσύστημα της Βορείου Ελλάδος; Τι θα ακολουθήσει μετά και τι καταστροφή θα φέρει στο περιβάλλον το καμένο αυτό παρθένο δάσος; Μιλάμε για δράμα και άλλωστε μην ξεχνάμε ότι σε αυτή την καταστροφική πυρκαγιά είχαμε και τον θάνατο των 18 μεταναστών. Άρα μιλάμε για μια τραγωδία σε όλα τα επίπεδα. Και ακόμα δεν έχουμε ακούσει, το έσβησε!
Την ίδια ώρα διαβάζουμε ότι τα τελευταία 7 χρόνια κάηκε το 1/3 των δασών της Αττικής !Δηλαδή στο πιο κεντρικό σημείο της χώρας με όλα τα πυροσβεστικά μέσα και δίπλα σε θάλασσα που σημαίνει ότι είναι πιο εύκολο για τα αεροπορικά μέρα πυρόσβεσης. Η Αττική δεν έχει μπορέσει να σώσει τα δάση της. Κάποιοι θα πρέπει να έχουν και αυτοί ευθύνη σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο να τα φορτώνουμε στην κλιματική αλλαγή που στην τελική δεν ήρθε και απροειδοποίητη και άρα έπρεπε δύο φορές να έχουμε λάβει μέτρα πρόληψης. Τα είδατε πουθενά εσείς; Και ήμασταν λέει σε ετοιμότητα φέτος. Και πλέον η Αθήνα γίνεται μια πόλη τοξική και με ανυπολόγιστες συνέπειες για την υγεία των κατοίκων ειδικά μακροπρόθεσμα.
Πραγματικά μιλάμε για μια ιστορική καταστροφή. Αλήθεια ότι λίγο έχει απομείνει από πράσινο, θα μπορέσετε να το σώστε ή η ανικανότητα θα μας στερήσει και όσα τελευταία δέντρα έχουν απομείνει;
