Ο Γιώργος Χελάκης γράφει για το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει συνταχτεί στα γραφεία του ΣΕΒ…
Ό,τι ξέραμε για την συμμετοχή και τις δημοκρατικές διαδικασίες, να το ξεχάσουμε. Ο νέος νόμος της κυβέρνησης για τα εργασιακά εισάγει νέους τρόπους για να αντιλαμβανόμαστε την δημοκρατία και τις αποφάσεις των πλειοψηφιών όταν πρόκειται για σωματεία εργαζομένων. Το «δικαίωμα στην εργασία» όπως αναφέρεται σε αυτό ο υπουργός Εργασίας κ. Γεωργιάδης, λειτουργεί τελικά πάνω από την δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας. Προσέξτε τώρα. Όταν από την κυβέρνηση μιλούν για το δικαίωμα στην εργασία δεν αναφέρονται στην κατοχύρωση του δικαιώματος να έχουν όλοι μια σταθερή δουλειά. Αυτό δεν συμπεριλαμβάνεται στο περίφημο «δικαίωμα» όπως τουλάχιστον το εννοεί ο νομοθέτης. Εδώ απλά μιλάμε για το δικαίωμα του εργαζόμενου να πηγαίνει για δουλειά την ώρα που το σωματείο του έχει κηρύξει απεργία και οι συνάδελφοί του στη συγκεκριμένη δουλειά απεργούν.
Με λίγα λόγια δεν γίνεται λόγος για το δικαίωμα στην εργασία αλλά για το δικαίωμα στην απεργοσπασία. Εδώ δεν έχει καμία σημασία αν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες η πλειοψηφία ενός σωματείου πήρε την απόφαση να απεργήσει διεκδικώντας την ικανοποίηση εργατικών αιτημάτων. Την απόφαση του σωματείου δηλαδή την απόφαση των πολλών έχουν τη δυνατότητα να την υπονομεύσουν οι λίγοι απεργοσπάστες. Ας αναρωτηθεί κάθε αναγνώστης και αναγνώστρια αυτού του κειμένου κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι δημοκρατικό. Οφείλουν ή όχι οι διαφωνούντες να σεβαστούν την απόφαση των πολλών. Αν είναι έτσι τότε όσοι διαφωνούν με τον συγκεκριμένο νόμο της κυβέρνησης δικαιούνται να μην τον εφαρμόζουν και μάλιστα αυτό θα γίνεται χωρίς συνέπειες. Η δημοκρατικά ειλημμένη απόφαση της πλειοψηφίας σημαίνει στην πράξη ότι κάθε απεργία θα σπάσει κι αυτό αντικειμενικά είναι προς όφελος των εργοδοτών.
Αυτό νομοθετεί η κυβέρνηση βαφτίζοντας την απεργοσπασία ως «δικαίωμα στην εργασία». Με την ρύθμιση θεσπίζονται ποινές για όσους εργαζόμενους εμποδίζουν τους απεργοσπάστες να δουλέψουν. Θα συλλαμβάνονται και θα οδηγούνται στο αυτόφωρο», τιμωρούμενοι με φυλάκιση 6 μηνών καθώς και πρόστιμο 5.000 ευρώ! Πρόκειται για ρύθμιση που μας επιστρέφει ολοταχώς στον εργασιακό μεσαίωνα διότι στην ουσία ποινικοποιεί την συνδικαλιστική δράση και επιχειρεί να οδηγήσει στην ουσιαστική κατάργηση της απεργίας. Για να αποδίδονται τα του Καίσαρος των Καίσαρι οφείλουμε να θυμίζουμε ότι ο δρόμος για τέτοιου είδους ρυθμίσεις είχε ανοίξει νωρίτερα με τις ρυθμίσεις των προηγούμενων υπουργών Εργασίας κ. Βρούτση (Ν.Δ) και Αχτσιόγλου (ΣΥΡΙΖΑ).
Εννοείται ότι στο νόμο που προωθεί το υπουργείο Εργασίας και ο υπουργός κ. Γεωργιάδης δεν σταματά στην υπονόμευση της συνδικαλιστικές δράσης. Περιλαμβάνει την κατάργηση του 8ώρου–40ώρου, την απασχόληση έως και 13 ώρες την ημέρα. Τις «συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών» και εργασία «κατά παραγγελία» (οι εργαζόμενοι δεν θα ξέρουν πότε και για πόσες ώρες θα δουλεύουν και τι μισθό θα παίρνουν στο τέλος του μήνα, ενώ θα είναι συνεχώς σε συναγερμό, περιμένοντας το SMS του εργοδότη), την κατάργηση του ορίου των υπερωριών, την εξαήμερη απασχόληση. Αυτός είναι ο.. εκσυγχρονισμός της εργατικής νομοθεσίας που θέλει τους εργαζόμενους απλές μηχανές στην υπηρεσία του εργοδότη χωρίς σταθερή δουλειά, σταθερό ωράριο και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Τα στελέχη του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών να έγραφαν το νομοσχέδιο, θα κοκκίνιζαν από ντροπή με αυτές τις φιλοεργοδοτικές ρυθμίσεις που προβλέπει…
