Ο Χρήστος Σούτος γράφει για την απόφαση της Νέας Δημοκρατίας να «τιμωρήσει» τον Γιώργο Πατούλη και να στηρίξει τον Νίκο Χαρδαλιά για την περιφέρεια της Αττικής, αλλά και για τη λύση που ακούει στο όνομα Σγουρός

Η αλλαγή είναι πλέον γεγονός. Η Νέα Δημοκρατία αποφάσισε να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια του νυν Περιφερειάρχη Γιώργου Πατούλη και να δώσει το χρίσμα στον Νίκο Χαρδαλιά. Ο τελευταίος από σήμερα ρίχνεται στη μάχη των εκλογών του Οκτωβρίου. Μετά την «επιτυχημένη» περιοδεία του στα στρατόπεδα όλης (;) της χώρας, για να επιθεωρήσει την ασφάλεια των αποθηκών πολεμικού υλικού του ελληνικού στρατού, κατόπιν εορτής και…. Αγχιάλου φυσικά, σηκώνει τα μανίκια για να κερδίσει τη μάχη στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας.

Η είδηση ουσιαστικά είναι αυτή. Τα ερωτήματα, όμως, που γεννά είναι πολλά. Πρώτα στο τι θα πράξει η πλευρά Πατούλη. Θα κάνει πίσω; Θα κατέβει με τον μανδύα του ανεξάρτητου; Θα κρατήσει τις δυνάμεις που έχει συγκεντρώσει ή οι κομματικοί υποψήφιοι θα πειθαρχήσουν στην απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη και θα τον εγκαταλείψουν; Σε δεύτερο πλάνο πως θα κινηθεί προεκλογικά ο Νίκος Χαρδαλιάς. Θα μιλήσει για το πάρτι αναθέσεων στην Περιφέρεια; Θα μιλήσει για την πρωτοφανή σπατάλη δημοσίου χρήματος για εκδηλώσεις ακόμα και τώρα μέσα στην καλοκαιρινή περίοδο; Θα μιλήσει για την έλλειψη συντονισμού και πρόληψης απέναντι στα ακραία καιρικά φαινόμενα και τις πυρκαγιές;

Τα παραπάνω ερωτήματα καταδεικνύουν την προχειρότητα στην αντιμετώπιση μιας τραγικής, για την Αττική, κατάστασης από πλευράς της Κυβέρνησης. Αλήθεια χρειαζόταν ένας χορός, κακής ποιότητας και εκτέλεσης μάλιστα, για να αντιληφθεί το Μαξίμου την επικινδυνότητα και την απουσία διαφάνειας της διοίκησης Πατούλη; Φυσικά και όχι. Απλά όταν είδαν το σκηνικό από το Ζάππειο θεώρησαν ότι επικοινωνιακά «συμφέρει» να καρατομήσουν τον Πατούλη και να εμφανίσουν το νέο «σωτήρα» της Περιφέρειας Νίκο Χαρδαλιά. Τα πάντα στο βωμό του marketing και του πρόσκαιρου πολιτικού οφέλους.

Η επόμενη μέρα για την Αττική είναι κρίσιμη και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως πεδίο εφαρμογής επικοινωνιακών τρικ και στρατηγικών. Θέλει όραμα, διαφάνεια, αποφασιστικότητα και κυρίως γνώση του θεσμού και των αναγκών του. Θα μου πείτε ότι όλοι οι πιθανοί Περιφερειάρχες, Πατούλης, Χαρδαλιάς, Σγουρός και Ιωακειμίδης, είναι άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα. Ναι, αλλά δεν είναι όλα τα δάχτυλα ίδια. Ο Γιώργος Πατούλης κατάφερε να ρίξει στα βράχια οικονομικά την Περιφέρεια και το μόνο που κάνει είναι να δίνει διαρκείς παρατάσεις στον ίδιο του τον εαυτό και τα έργα που έπρεπε να είχε ήδη υλοποιήσει. Ο Νίκος Χαρδαλιάς από την άλλη έχει υπάρξει Δήμαρχος Βύρωνα στο παρελθόν με αρκετά ερωτηματικά ως προς την επιτυχία του έργου του. Ο Γιώργος Ιωακειμίδης από την άλλη είναι επί σειρά ετών Δήμαρχος του Δήμου Αγίου Ιωάννη Ρέντη και μετά τον Καλλικράτη του ενιαίου Δήμου Νίκαιας – Ρέντη. Είναι, όμως και ο αγαπημένος εσχάτως των μεγάλων μιντιακών ομίλων με ότι αυτό φέρνει μαζί του.

Για το τέλος αφήσαμε τον Γιάννη Σγουρό. Ο πιο επιτυχημένος, στη σύντομη ιστορία του θεσμού, Περιφερειάρχης, που άφησε σπουδαίο έργο και τεράστιο αποθεματικό για να διαχειριστούν οι επόμενοι. Άνθρωπος του αθλητισμού, με μακρά θητεία σε πολλά πόστα, κόντρα σε συμφέροντα που του κόστισαν τη νίκη στις δύο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, αποτελεί μονόδρομο για να επιστρέψει η κανονικότητα στην Αττική. Άνθρωπος που ποτέ δεν είδε ως λάφυρο την εξουσία, που ποτέ δεν υπέκυψε και κυρίως κινήθηκε πάντα με γνώμονα το συμφέρον των κατοίκων της Περιφέρειας και όχι το δικό μικροπολιτικό βραχυπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο μέλλον. Η λύση είναι μία και έχει ονοματεπώνυμο : Γιάννης Σγουρός.