Ο Σωτήρης Γεωργίου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού γράφει για την ευλογημένη χώρα στην οποία ζούμε και πού θα έπρεπε να επενδύσει για να εκτοξεύσει τα έσοδά της
Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού σήμερα λοιπόν και μιας και μιλάμε για την χώρα μας έπρεπε να ζούμε και καλά μάλιστα από αυτόν. Τα έχω πει πολλές φορές και στις εκπομπές μου ότι ο τουρισμός έπρεπε να είναι πραγματικά η βαριά βιομηχανία της Ελλάδος και να ζούμε όλοι άνετα από αυτό. Μια μικρή διαφορά. Άλλο το άνετα, άλλο το είμαστε όλοι πλούσιοι με τις Πόρσε και 5 χιλιάδες ευρώ στα μπουζούκια. Η Ελλάδα είναι μια ευλογημένη χώρα. Το καλύτερο οικόπεδο του πλανήτη. Αν το είχε μια σοβαρή χώρα όπως η Ελβετία πχ. θα είχε 100εκ τουρίστες! Εμείς φτάσαμε να πανηγυρίζουμε αν έχουμε 30 εκ τουρίστες όταν τόσους έχει πχ μόνη της η Βενετία! Αυτό δηλαδή συνιστά επιτυχία και σε τι;
Για όσους δεν κατανοούν τι λέμε να πω ότι ο τουρισμός φέρνει στην χώρα το 1/4 ή το 25% αν προτιμάτε των εσόδων και άρα του ΑΕΠ! Με σχεδόν 30 εκ τουρίστες. Για την ακρίβεια συνεισφέρει το 11,5% του ΑΕΠ της χώρας, ενώ αν συνυπολογιστεί και η έμμεση συνεισφορά του, φτάνει ή και ξεπερνά το 25%! Συνολικά φέρνει στα ταμεία της χώρας σχεδόν 40 δις σε έσοδα! Συνεπώς αν φτάσουμε να έχουμε 100 εκ. τουρίστες, τότε θα μιλάμε για έσοδα που θα ξεπερνούν κατά πολύ τα 100 δις ευρώ και άρα θα εκτοξεύσουν το ΑΕΠ της χώρας με ότι αυτό συνεπάγεται. Και καθώς η Ελλάδα δεν είναι πλέον βιομηχανική χώρα, θα έπρεπε να επενδύσει στον τουρισμό και τις υπηρεσίες. Κάτι που γίνεται αργά όμως καθώς εδώ καλά καλά δεν έχουμε καν υδατοδρόμια όταν είμαστε μια νησιωτική χώρα!
Η Ελλάδα θα έπρεπε αντί να καυχιέται να κάνει πράγματα σε κυβερνητικό επίπεδο και μιλώ διαχρονικά. Για να έρθουν οι τουρίστες όμως και για να μπορέσεις να έχεις πάνω από 100 εκ. πχ τουρίστες, πρέπει να έχεις και τις ανάλογες υποδομές. Και πρέπει να γίνουν και οι ανάλογες επενδύσεις, σε μια χώρα που συνήθως δεν είναι φιλική στους επενδυτές. Δεν γίνεται να τα θέλουμε όμως όλα δικά μας. Δεν γίνεται να έρθουν επενδυτές αν δεν τους έχεις ένα σταθερό και ευέλικτο νομικό και φορολογικό σύστημα. Δεν γίνονται επενδύσεις αν τους λες δεν θα κόψεις δέντρο! Όλα μαζί μπορεί να γίνουν με σοβαρότητα και χωρίς υπερβολές και άκρα. Γιατί από την άλλη ο πολίτης θέλει να πληρώνεται μισθούς και συντάξεις αλλά και από κάπου πρέπει να βγαίνουν τα χρήματα αυτά!
Η χώρα λοιπόν πρέπει να γίνει ακόμα περισσότερο-καθώς ήδη έχουν γίνει κάποια βήματα-φιλική προς τους επενδυτές και δη τους ξένους. Να δώσει την δυνατότητα να αναπτυχθούν σχέδια χωρίς να αλλοιώνουν το ανάγλυφο, αλλά συνυπάρχοντας αρμονικά. Κάτι που βλέπουμε παντού! Ώστε να μπορεί με την απαραίτητη καμπάνια και προώθηση να φέρει και 100 εκ τουρίστες και να γίνει αυτόνομη και αυτάρκης. Ένας τόσο μεγάλος αριθμός τουριστών θα δώσει ώθηση και στον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα καθώς θα χρειάζεται αύξηση προσφοράς στην τροφική αλυσίδα. Και νέες θέσεις εργασίας σε πολλούς κλάδους.
Όλα αυτά θα πρέπει να συνδυαστούν και με κίνητρα αποκέντρωσης στοχευμένης όμως. Να μην πηγαίνει κάποιος για εργασία στο νησί για έξι μήνες και μετά να γυρνά στην Αθήνα. Έτσι θα ανασάνει και η πρωτεύουσα και θα ενισχυθεί όλη την χρονιά η επαρχία και η νησιωτική χώρα. Επίσης ο τουρισμός θα πρέπει να είναι ετήσιος. Η Ελλάδα έχει και υπέροχα βουνά και χειμερινούς προορισμούς που δεν προωθεί όμως επί της ουσίας. Και είναι η μόνη ίσως χώρα με βουνό και θάλασσα σε λίγα λεπτά ή να κάνεις χειμερινό σκι και να βλέπεις την θάλασσα! Ο θεματικός τουρισμός, όπως ο θρησκευτικός που η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι νούμερο ένα, ο γαστρονομικός με την περίφημη μεσογειακή κουζίνα που δεν έχει αξιοποιηθεί καθόλου, ο αθλητικός και τόσα άλλα είδη, έπρεπε να είναι στο επίκεντρο προβολής και προώθησης. Εδώ όμως διαχρονικά ζούμε σε μια χώρα που ο κάθε υπεύθυνος δεν θέλει να σπάσει ..αυγά, να χαλάσει τις δημόσιες σχέσεις του, να χάσουν οι κολλητοί του, να βάλει υψηλούς πραγματικά στόχους και όχι απλά να περάσει τον προηγούμενο για να το κάνει σημαία και να εκλεγεί εκ νέου! Η Ελλάδα έπρεπε να είναι δέκα Μονακό και Καραϊβικές και είναι τελικά ο φτωχός συγγενής…
