Η έκθεση «Στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη», που παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138, εγκαινιάζεται σήμερα Τετάρτη 28 Μαΐου 2025, στις 20:00 και θα διαρκέσει έως την Κυριακή 27 Ιουλίου 2025. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς.
Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου των διοργανωτών, ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης στήνει ένα μνημειακό εργαστήρι, έναν χώρο υβριδικό, όπου η τέχνη της χαρακτικής βρίσκει νέα όρια. Τα έργα του πλαισιώνονται από τα ίδια τα υλικά που τον συγκροτούν: σημειώσεις, αποκόμματα, φωτογραφίες, αντικείμενα που έχει μαζέψει από τα σκουπίδια -«παράσιτα» της πόλης που ανακυκλώνονται σε χαρακτικά έργα. Μαζί, video και ήχος ολοκληρώνουν μια πρωτότυπη οπτικοακουστική εικαστική εμπειρία. Σε αυτό το προσωπικό cabinet de curiosités, το ιδιότυπο animation που προτείνει ο ανήσυχος δημιουργός λειτουργεί σαν προέκταση της χαρακτικής. Δίνει κίνηση στην ακινησία, φωνή στη σιωπή. Τα έργα του Κατσαδιώτη αποκτούν αυτονομία, σαν σκηνές ενός υπόγειου φιλμ, ενός αφηγήματος που δεν υπονοεί, αλλά φανερώνει.
Στο πλαίσιο της έκθεσης παρουσιάζονται οκτώ animations χαρακτικής, με το ένα σε προβολή 360 μοιρών, ενώ παράλληλα εκτίθενται χαρακτικά και μεταλλικές οξειδωμένες μήτρες. Ιδιαίτερη θέση κατέχει μια μνημειακή εγκατάσταση που διαμορφώθηκε ειδικά για τον εκθεσιακό χώρο: ένα ιδιότυπο εικαστικό «καρουζέλ» από ποιήματα, φωτογραφίες έργων τέχνης άλλων δημιουργών από διαφορετικά κινήματα, σκισμένα χαρτιά, σελίδες βιβλίων, σπασμένα παιχνίδια, καθώς και απορρίμματα -πλαστικά από παραλίες, σκουπίδια μαζεμένα από το Παρίσι και την Αθήνα. Πρόκειται για ένα περιβάλλον που αρθρώνει μια ποιητική σύνθεση απομειναριών, μια χωρική αφήγηση που καταργεί τα σύνορα ανάμεσα στο προσωπικό και το συλλογικό, το παλιό και το νέο, το όμορφο και το απορριπτέο.
Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στο Παρίσι και την Αθήνα· προετοιμάζει στη Γαλλία τις χαρακτικές του μήτρες και τις τυπώνει, χειρωνακτικά, στο αθηναϊκό του ατελιέ. Εκεί, ανάμεσα σε οσμές οξέων και χημικών, παλιά ραδιόφωνα και στίβες χαρτιών, γεννιούνται φιγούρες αταξινόμητες. Πρόσωπα ζωόμορφα, παραμορφωμένα, βγαλμένα από κάποιο σκοτεινό παραμύθι ή μια αλληγορία. Δεν έχουν ηρωισμό, δεν διεκδικούν λύτρωση. Είναι οι «απάτριδες» της καθημερινότητας -πρόσωπα της παρακμής, της κραιπάλης, του περιθωρίου. Κι όμως, σ’ αυτά εντοπίζει ο Κατσαδιώτης «τη λύσσα για ζωή». Τη διχοστασία ανάμεσα στην ομορφιά και τον πόνο. Σ’ αυτά τα πρόσωπα αναγνωρίζει ήρωες καθημερινούς, εκείνους που επιβιώνουν χωρίς να ανήκουν πουθενά.
