Με αφορμή την ημέρα για την εξάλειψη της Φτώχειας, ο Σωτήρης Γεωργίου εμβαθύνει και δεν βλέπει φως στον ορίζοντα! Εκτιμώντας ότι η φτώχεια είναι τελικά αυτή που θέλει το σύστημα παγκοσμίως, ενώ θα λυνόταν πολύ εύκολα!
Η Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της Φτώχειας τιμάται κάθε χρόνο στις 17 Οκτωβρίου σε ολόκληρο τον κόσμο και με αφορμή το γεγονός αυτό μπήκα κλασικά σε διάφορες σκέψεις. Αισθάνομαι ότι κάποιοι αόρατοι παγκόσμιοι “παίκτες” μας δουλεύουν κανονικότατα και παίζουν με τα νεύρα μας. Η πρωτοβουλία ανήκε στον καθολικό ιερωμένο Γιόζεφ Βρεσίνσκι (https://www.sansimera.gr/worldays/64) και μπράβο του. Τα νούμερα συγκλονιστικά και θα τα δείτε στο άρθρο. Εγώ πάω παραπέρα.
Καταρχάς μην ξεχνάμε, ότι επειδή εμείς ζούμε σε μια χώρα της Ευρώπης που συγκαταλέγεται στις πιο καλές χώρες για να ζεις, παρά τα οικονομικά της προβλήματα ,στην ουσία δεν έχουμε βιώσει πραγματική φτώχεια. Την πραγματική φτώχεια που βιώνουν πολλά μέρη του πλανήτη. Σε αυτά τα μέρη πραγματικά δεν έχεις να φας ή να πιείς νερό. Με τη λογική αυτή μια χαρά είμαστε εμείς και δεν πρέπει να γκρινιάζουμε καθόλου. Εμείς επί της ουσίας γκρινιάζουμε και εγώ μαζί πρώτος, για την αδικία που υφίσταται ο πλανήτης και για τις οικονομικές ανισότητες. Μεγάλο ζήτημα και αυτό που θα πιάσω σε άλλο άρθρο .
Ακούω όμως πάντα από όλους τους “καρεκλάτους” ότι πολεμάνε την φτώχεια! Πως το είπατε αυτό; Μα ο πλούτος του ενός παράγει τη φτώχεια του άλλου σε μια κοινωνία χωρίς ίση πρόσβαση στην ευκαιρία, χωρίς πραγματική ισότητα δηλαδή. Το χειρότερο είναι ότι ο πλούσιος δεν αρκείται στα πλούτη του, αλλά θέλει ακόμα περισσότερα και τον φτωχό να τον κάνει ακόμα φτωχότερο. Κάπως έτσι δεν λειτουργεί ο κόσμος σήμερα που το 1% παράγει τον παγκόσμιο πλούτο;
Αν έδιναν το 10% της περιουσίας τους για να βοηθήσουν τους αδύνατους δε θα υπήρχε άνθρωπος και παιδάκι στο κόσμο να πεινάει. Ας μην ξεχνάμε, ότι οι μεγάλοι πόλεμοι έγιναν για την τροφή. Οι επαναστάσεις έγιναν λόγω πείνας. Απλά οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν περιορισμένα τα προβλήματα αυτά πλέον, καθώς βοηθάνε κάπως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τους κατοίκους τους. Αφού όμως το σύστημα στερεί σε πολλούς την δυνατότητα να έχουν αξιοπρεπή οικονομική διαβιώση, όταν υπάρχουν διακρίσεις και ανισότητες πολλών φύσεων
Συνεπώς επανέρχομαι. Για ποια εξάλειψη της φτώχειας παγκοσμίως και επί της ουσίας ενδιαφέρεται το σύστημα παγκοσμίως; Αν ήθελε θα είχε εξαλείψει τη φτώχεια εύκολα. Αν ήθελε θα έκοβε από τους προϋπολογισμούς πχ για την άμυνα και θα έστελνε βοήθεια στα παιδάκια που πεθαίνουν από πείνα και έλλειψη νερού καθημερινά. Η άποψή μου είναι ότι το σύστημα θέλει να έχει φτωχό πληθυσμό, καθώς έτσι και οι μεγάλες εταιρείες βρίσκουν φτηνά εργατικά χέρια με μισθούς πείνας και ανεβάζουν την κερδοφορία τους. Μήπως διαφωνούμε ότι όλα, ακόμα και οι πόλεμοι, γίνονται για το χρήμα και το κέρδος; Η απληστία τους όμως που δεν έχει όριο, κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
Δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι αν δεν γίνουν κοσμοϊστορικές αλλαγές στη Γη. Αυτό θα γίνει όταν κυριαρχήσει η πνευματική και όχι η οικονομική ελίτ Δεν ξέρω αν θα ζούμε τότε. Αυτό που ξέρω είναι ότι για να πάμε και στα δικά μας, είναι ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και στην Ελλάδα. Προσωπικά, θεωρώ ότι θα έπρεπε να υπάρχει υπουργείο για την φτώχεια. Ένα υπουργείο πραγματικής πρόνοιας και όχι εικονικής. Ένα υπουργείο για την αξιοπρεπή διαβίωση. Ένα υπουργείο που με διάφορα κίνητρα, συνεργασίες, φοροαπαλλαγές κτλ, θα έβρισκε εργασία σε κάθε άνθρωπο. Ένα υπουργείο που θα έπρεπε, για όσους ανθρώπους και για όποιο λόγο καταστράφηκα, να παρέχει στέγη, τροφή, ρουχισμό. Υπάρχουν χιλιάδες κτίρια του Δημοσίου και άλλα κατασχεμένα αναξιοποίητα. Γιατί; Δώστε φορολογικά κίνητρα να φτιαχτούν και να δοθούν σε όσους δεν έχουν στέγη ή δεν θα έχουν σε λίγο σε μια Ελλάδα που έχει τα ακριβότερα αναλογικά ενοίκια του κόσμου.
Καθημερινά χιλιάδες επιχειρήσεις εστίασης και σούπερ μάρκετ πετάνε τόνους από τρόφιμα. Με σωστή οργάνωση κατόπιν παρέμβασης κρατικής, θα μπορούσαν να τρώνε χιλιάδες φτωχοί συμπολίτες μας. Και με κίνητρα σε όλες αυτές τις εταιρείες. Άπειρες προτάσεις. Από ποιους θα γίνουν; Και σε ποιους να τις πούμε; Σάμπως ενδιαφέρεται κανείς …καρεκλάτος για να εξαλείψει τν φτώχεια πραγματικά; θα είχε την εξουσία και θα έκανε τον καμπόσο; Άσε που ο φτωχός ελέγχεται πολύ εύκολα με ένα ξεροκόμματο ή άντε ένα pass…
Το βαρέλι δεν έχει πάτο για την κατάπτωση της κοινωνίας και έχουμε πολύ δρόμο προς τα κάτω ακόμα…
