Ο Σωτήρης Γεωργίου με αφορμή την εγκληματικότητα στην Ελλάδα γράφει για μια κοινωνία που δείχνει να καταρρέει, ενώ ο περισσότερος κόσμος ασχολείται με ανούσια πράγματα
Μου αρέσει να γράφω αισιόδοξα και προσπαθώ να παραμείνω αισιόδοξος. Σαφώς και δεν είμαι αιθεροβάμων, καθώς αν αγνοείς την πραγματικότητα θα πέσει να σε φάει. Δεν θα διορθώσεις και τα πράγματα. Αν δεν κατακρίνεις τα κακώς κείμενα, πως θα αλλάξει μια κοινωνία; Μια κοινωνία που καταρρέει και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι. Βυθισμένοι σε μια λεζάντα χρυσόσκονης και άτυπης επιβολής των ΜΜΕ που μας προβάλλουν με χαρά κάθε σέξι και χαχανίστικο σκηνικό και μετά απορούν και αυτά για το που πάμε.
Μια κοινωνία που ζει σε… συννεφάκι
Αλήθεια από που να ξεκινήσω; Από τα συμβόλαια θανάτου που είναι πια μια καθημερινότητα και δεν απασχολεί κανέναν; Aκούμε για την περίφημη Αθηναϊκή Ριβιέρα και την ίδια στιγμή είμαστε ολίγον χώρα Λατινικής Αμερικής. Με μια απαθή αστυνομία-θεατή, χωρίς να ευθύνεται κι απόλυτα όμως, καθώς εκτελεί εντολές. Η ηγεσία δεν θέλει σκληρή και αποτελεσματική αστυνομία όπως στις ΗΠΑ πχ για να μην έχει κατακραυγή από ένα μέρος της κοινωνίας. Το συγκεκριμένου ζει μάλλον σε …συννεφάκι. Το ίδιο και η εκάστοτε αντιπολίτευση, της οποίας παραδοσιακά το μεγαλύτερο κομμάτι λαϊκίζει.
Σαν ζόμπι
Να πάω λίγες μέρες πιο πίσω; Όταν 17χρονη σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας χτυπήθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο και εγκαταλείφθηκε αιμόφυρτη. Για 10 ολόκληρα λεπτά δεν σταμάτησε κανείς; Είναι δυνατόν; Ναι είναι. Γιατί η κοινωνία έχει γίνει αναίσθητη για πολλούς λόγους. Πολλοί άνθρωποι βυθισμένοι στα προβλήματά τους είναι σαν ζόμπι, πολλές φορές και επιθετικοί. Πολλοί λένε ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν. Με βάση το μότο αυτό, τι με ενδιαφέρει λένε ποιος τραυματίστηκε! Απίστευτο, αλλά αληθινό. Μια κοινωνία που εθίζεται στον θάνατο και σφυρίζει αδιάφορα.. Μια κοινωνία που θα κουνήσει το κεφάλι της, μόνο αν δει κανέναν σταρ της σόου μπιζ ή ένα ΄σέξι κορμί, έχει καταρρεύσει και απλά δεν το ξέρει…
Φοβάται να μην μπλέξει
Καθώς ζει σε μια νιρβάνα ή μέσα στα ναρκωτικά και τα ψυχοφάρμακα. Αναλγησία. Νέα μόδα. Που είναι ο Έλληνας που δίδασκε ακόμα και στον εχθρό του πολιτισμό; Ναι, υπάρχει σαφώς και αυτή η πλευρά. Αλλά χρόνο με τον χρόνο φθίνει αριθμητικά και γι’ αυτό γινόμαστε χειρότεροι. Ένας κόσμος που φοβάται να μιλήσει για τις κακοποιήσεις ακόμα και παιδικών ψυχών. Για να μην μπλέξει. Μην τον τρέχουν και αυτόν στα δικαστήρια να καταθέτει και να τρώει μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση ειδικά αν ο άλλος που εμπλέκεται είναι μεγαλόσχημος και εμφανίσει δικηγοράρες!
Η πολιτεία τι κάνει;
Κάπως έτσι έρχεται σταδιακά η κοινωνία της αναλγησίας, της απάθειας, της δυσωδίας. Ενώ εξωτερικά λάμπει στην ψεύτικη χρυσόσκονη που μας λανσάρουν πολλά ΜΜΕ και πολλοί ινφλουενσερ. Καιγόμαστε και οι ήρωες πυροσβέστες μας των 1.000ευρώ -και όχι για όλους, ξεκουράζονται στον δρόμο πάνω στο σακίδιό τους. Θέλουμε όμως να μας σώσουν. Η πολιτεία τι κάνει; Το αρμόδιο υπουργείο τι κάνει; Οι τοπικές κοινότητες και φορείς, Περιφέρειες, Δήμοι κτλ, τι κάνουν; Μεριμνούν για τέτοιες περιπτώσεις για στέγαση και τροφή; Γιατί κάθε φορά τέτοιες θλιβερές εικόνες βλέπουμε. Κατά τα άλλα έχουμε αναπτυξάρα και Ριβιέρα.
Λεζάντα και χρυσόσκονη η νέα Ελλάδα. Ελάτε εθελοντές να βγάλετε το φίδι από την τρύπα. Δεν τρέχει και τίποτα, γιατί κανείς δεν ξέρει ποιος έχει την ευθύνη σε τίποτα. Στο τέλος θα φταίει και εδώ ο λαός.
