Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για την προβληματική κατάσταση που βιώνουν οι περισσότεροι Έλληνες καθημερινά στη μάχη πια της επιβίωσης και για το έντονο στρες και άγχος, το οποίο έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες στην υγεία τους
Ανησυχία λέει προκαλούν τα ευρήματα του Ευρωβαρόμετρου, το οποίο δημοσιοποιήθηκε με αφορμή την πρόσφατη Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας. Και λέω εγώ τώρα. Χρειάζεται να μας το πουν επίσημα ή μήπως δεν το βιώνουμε καθημερινά στην Ελλάδα; Θέλετε να πούμε και αλήθειες; Θα πούμε γιατί πάντα λέμε.
Σύμφωνα με την έρευνα λοιπόν, τρεις στους πέντε Έλληνες (61%) βίωσαν τους τελευταίους 12 μήνες συναισθηματικά και ψυχολογικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη και στρες. Θεωρώ ότι τα νούμερα είναι ακόμα μεγαλύτερα, καθώς πολλοί ακόμα υποκρύπτουν την πραγματική τους ψυχολογική κατάσταση θεωρώντας ντροπή να πουν ότι δεν είναι καλά.
Άλλωστε έχω πει πολλές φορές, ότι γύρω μας βλέπετε θεωρητικά χαρούμενους ανθρώπους και επιτυχημένες οικογένειες και πίσω από τις πόρτες μόλις βραδιάζει γίνεται το έλα να δεις. Κακοποιήσεις ψυχολογικές – και σωματικές – διαλυμένες οικογένειες και πολλά ακόμη μέσα σε νοσηρά οικογενειακά περιβάλλοντα. Για να λέμε αλήθειες, πολλές φορές μια γυναίκα -πολύ κακώς – δέχεται την ψυχολογική έστω κακοποίηση, για να μην χάσει τα κεκτημένα από τον πλούσιο άντρα της. Συνηθισμένο φαινόμενο. Όπως και το να κάνει υπομονή για να μεγαλώσει το παιδί της, σε μια εποχή δύσκολη εργασιακά.
Πόσο υποκριτική είναι εν τέλει η κοινωνία που ζούμε;
Παντού γύρω μας γινόμαστε μάρτυρες μιας άκρως υποκριτικής κοινωνίας. Που θέλει να δείχνει ότι όλα είναι αγγελικά πλασμένα και από πίσω κρύβει πόνο, δάκρυα, αίμα. Αν ρίξει κανείς μια ματιά και στην παιδική κατάθλιψη ή αντίστοιχα την παιδική και εφηβική εγκληματικότητα θα καταλάβει τι γίνεται. Τα καλά παιδάκια βυθίζονται σε εσωστρέφεια και τα άλλα εκδηλώνουν επιθετικότητα και βία. Η οικογένεια έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχόμαστε. Ο Έλληνας έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση οικονομικά και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που του φέρνει στρες και μετά αυτό μετατρέπεται σε κατάθλιψη που μπορεί να έχει πολλές μορφές. Πολλοί άνθρωποι εξωτερικά είναι μέσα στην καλή χαρά και στο σπίτι τους βυθίζονται σε κατάθλιψη, φάρμακα και ουσίες. Λέτε να είναι τυχαία η κατακόρυφη αύξηση των ναρκωτικών στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια;
Ζούμε τη μετά-covid περίοδο κι όσα μας…κληροδότησε
Σαφώς ο κόβιντ και ο εγκλεισμός έχει παίξει το ρόλο του και σαφώς μιλάμε για πανευρωπαϊκό πρόβλημα. Διαβάζουμε, ότι το ποσοστό στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ο οποίος είναι 46%. Οι Έλληνες θεωρούν την οικονομική κατάσταση ως προϋπόθεση για καλή ψυχική υγεία: το 65% θεωρούν πολύ σημαντική την οικονομική κατάσταση, έναντι 53% των Ευρωπαίων. Υπάρχει και συνέχεια όμως. Νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of Epidimiology & Community Health της Βρετανικής Ιατρικής Επιθεώρησης BMJ, αποκαλύπτει ότι οι ενοικιαστές γερνούν γρηγορότερα από τους ιδιοκτήτες, τους άνεργους, ακόμη και τους πρώην καπνιστές. Έχει και συνέχεια όμως. Το να πληρώνεις ενοίκιο είναι τόσο στρεσογόνο, που η επίδρασή του στη βιολογική ηλικία ήταν σχεδόν διπλάσια από την ανεργία, όπως αναφέρει η ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας. Ακόμα ο ρυθμός βιολογικής γήρανσης ήταν, επίσης, 50% μεγαλύτερος από τον αντίκτυπο του να είσαι πρώην καπνιστής.
Να θυμίσω το πρόβλημα της στέγασης στην Ελλάδα που τα ενοίκια τρώνε το 50-70% του εισοδήματος του Έλληνα; Όλο και περισσότεροι νέοι αλλά και άτομα μέχρι 35-40 χρονών μένουν με τους γονείς τους εξ ανάγκης; Μετά απορούμε πως γίνεται και πέφτουν τόσο πολύ οι γεννήσεις και το 2050 να υπολογίζεται ότι θα είμαστε και 1,5 εκ λιγότεροι. Μα πως να κάνεις οικογένεια; Εσείς όμως βλέπετε κάποια πολιτική βούληση; Βλέπετε φως στον ορίζοντα; Εγώ όχι. Αντιθέτως βλέπω μια Ελλάδα βουτηγμένη στο στρες και στην κατάθλιψη καθώς ακόμα και πολλοί εύποροι συμπολίτες μας, επειδή στηρίζουν τον πλούτο τους σε παράνομες δραστηριότητες, βιώνουν ανάλογα συναισθήματα. Το δε άγχος της στέγασης σε τρώει εκ των έσω.
Μια Ελλάδα δυστυχισμένη, ένας Έλληνας σε ένα δυστοπικό κοινωνικό πλαίσιο με το παρόν και το μέλλον αβέβαιο, που όμως κρύβεται πίσω από μια ψεύτικη λάμψη καλής ή glamorous ζωής, την οποία “διαφημίζει” στα σόσιαλ μίντια για να μην έρθει αντιμέτωπος με την πραγματικότητα και αναγκαστεί να δείξει τον πραγματικό του εαυτό. Έτσι όμως δεν θα βρει λύση γιατί δεν απευθύνεται στο γιατρό, στον ψυχολόγο και ταυτόχρονα κινδυνεύει από ασθένειες απόρροια της κατάθλιψης, βγάζοντας επιθετικότητα και βιαιότητα .
Δύσκολες εποχές αυτές που ζούμε λοιπόν, που θα γίνουν ακόμα χειρότερες υπό το πρίσμα μίας νοοτροπίας με βάση την οποία μας έμαθαν να κρύβουμε τα προβλήματά μας για να δείχνουμε τέλειοι. Ό,τι χειρότερο δηλαδή…
