Ο Χρήστος Σούτος γράφει για την ιδιαζόντως ειδεχθή ανθρωποκτονία στο λιμάνι του Πειραιά και την αξία της ανθρώπινης ζωής εν έτη…2023
Το χθεσινό περιστατικό στο λιμάνι του Πειραιά μοιάζει απίστευτο. Δεν το χωρά ανθρώπου νους, πως μπόρεσαν να σπρώξουν έναν συνάνθρωπο τους στο βέβαιο χαμό του. Μην ακούτε τίποτα διαφορετικό. Δεν υπάρχει ναυτικός, για να μην πω απλός ΄πολίτης χωρίς ιδιαίτερες ναυτικές γνώσεις, που να μην γνωρίζει ότι η δίνη του πλοίου είναι ικανή να σε τραβήξει μαζί της στο βυθό. Τα ανθρωποειδή κτήνη που έκαναν αυτή την ενέργεια γνώριζαν τι έπρατταν, ήξεραν ότι σκοτώνουν άνθρωπο.
Οι φυσικοί αυτουργοί είναι η μία πλευρά. Η άλλη αφορά τους υπόλοιπους που έμειναν να κοιτάζουν με ανοχή τις πράξεις των συναδέλφων τους, που έδωσαν εντολή το καράβι να συνεχίσει κανονικά την πορεία του και που είχαν το απύθμενο θράσος να βγάλουν και ανακοίνωση εν πλω μιλώντας για ένα συμβάν χωρίς ευθύνη του πλοίου. Για το λιμενικό τι να πω; Απλά η απουσία του εντεταλμένου οργάνου από τη διαδικασία του απόπλου του πλοίου δείχνει τι γίνεται με την ανοχή όλων στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Δεν υπάρχει πουθενά στο κόσμο αυτό που συμβαίνει με την ελληνική ακτοπλοϊα.
Σε μία χώρα με δαντελένιες ακτές, με πλούσια και τεράστια ακτογραμμή, με μεγάλο αριθμό νησιών, ο κόσμος ταλαιπωρείται, πληρώνει υπέρογκα ποσά για τις υπηρεσίες μεταφοράς στη θάλασσα και συνήθως δεν μπορεί να βρει και το δίκιο του. Βέβαια περιστατικά σαν το χθεσινό δεν είχαμε ως τώρα, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες ακραίων, προσβλητικών και αχαρακτήριστων συμπεριφορών από μέλη πληρωμάτων, ενίοτε και λιμενικών.
Είναι πραγματικά αδιάφορο αν ο άτυχος άνδρας είχε ή δεν είχε εισιτήριο. Είναι πραγματικά αδιάφορο αν ο άτυχος άνδρας είχε υψηλό ή χαμηλό μορφωτικό επίπεδο. Είναι πραγματικά αδιάφορο αν ο άτυχος άνδρας ήταν Έλληνας ή αλλοδαπός. Το μόνο που έχει σημασία είναι πως τον αντιμετώπισαν οι άνθρωποι που θεωρητικά ήταν επιφορτισμένοι με την ασφάλεια των επιβαινόντων στο πλοίο. Το μόνο που έχει σημασία είναι η απάθεια που οι παρευρισκόμενοι αντέδρασαν. Το μόνο που έχει σημασία είναι πως αντιμετωπίζεται σήμερα η αξία της ανθρώπινης ζωής. Έχεις την αίσθηση πως δεν αξίζει τίποτα.
Το χειρότερο όλων είναι πως οι δράστες ζουν, αναπνέουν, υπάρχουν και ενεργούν ανάμεσα μας. Μη νομίζετε πως το σπρώξιμο στο θάνατο του Αντώνη ήταν κάτι μεμονωμένο στη ζωή αυτών που το έκαναν. Απλά όπως λέει και ο σοφός λαός μας, η στάμνα πάει πολλές φορές στη πηγή και μία σπάει. Τέτοιες ψευτομαγκιές θα είχαν ξανακάνει, αλλά η στραβή δεν είχε γίνει. Οι υπόλοιποι; Κάναμε μια οργισμένη ανάρτηση στα social και πράξαμε το καθήκον μας. Άλλωστε αύριο ξημερώνει μία άλλη μέρα. Μέχρι να υπάρξει πάλι κάποιος ελεγκτής που θα σπρώξει ένα παιδί χωρίς εισιτήριο, μέχρι να υπάρξει κάποιος που θα σπρώξει έναν άνθρωπο για να κάνει χαβαλέ, μέχρι να υπάρξει ένα ακόμα ανθρωπόμορφο τέρας να πράξει κάτι ανάλογο.
Έως τότε στην Ελλάς του 2023 η ανθρώπινη ζωή θα κοστίζει όσο μία ανάρτηση στα social media. Καληνύχτα σε όλους μας…
