Η Πανδώρα Μαμελετζή βρέθηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και είδε την παράσταση “Οιδίπους επί Κολωνώ” του Σοφοκλή και μας μεταφέρει σκέψεις και εντυπώσεις.
Η επιστροφή του Δημήτρη Καταλειφού στην Επίδαυρο μετά από 30 χρόνια συνοδεύτηκε από ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, συγκινητικό για έναν ηθοποιό καταξιωμένο, που έχει διαγράψει μια μακρά πορεία στο ελληνικό θέατρο με ρόλους αξιομνημόνευτους.
17.000 θεατές χειροκροτούσαν όρθιοι τον Δημήτρη Καταλειφό, σαν να είχαν ανάγκη να ξορκίσουν τις αμφιλεγόμενες παραστάσεις του Ιουλίου, «διψασμένοι» για μια τραγωδία με τα κλασικά χαρακτηριστικά, με σεβασμό στο αρχαίο κείμενο, με λιτά σκηνικά και κοστούμια και με δυνατές ερμηνείες.
Υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη Γιώργου Σκεύα, ο θιάσος που αποτελείται από τους ηθοποιούς Αγγελική Παπαθεμελή, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, Μάξιμο Μουμούρη, Χρήστο Σαμπουντζή, Γιώργο Νούση, Νίκο Νίκα, Γιώργο Φριντζήλα, Νίκο Δερτιλή, Γιώργο Μπούτσικα, Πάνο Αποστολόπουλο, Πάρι Παρασκευάδη, Αντώνη Αντωνιάδη, πλαισίωνε τον Καταλειφό που κυριαρχούσε ερμηνευτικά, με τον καθαρό λόγο, και την αυθεντική κινησιολογία.
Ο τυφλός Οιδίποδας, συνοδευόμενος από την Αντιγόνη (Αγγελική Παπαθεμελή) κι έπειτα από μακρά περιπλάνηση, φτάνει στην Αθήνα, στο δήμο του Ιππίου Κολωνού ζητώντας καταφύγιο. Θα ξανανταμώσει την Ισμήνη (Αλεξάνδρα Αϊδίνη), θα βρει την υποστήριξη που χρειάζεται στον βασιλιά Θησέα (Χρήστος Χατζηπαναγιώτης), ενώ θα συγκρουστεί με τον Κρεόντα (Χρήστος Σαμπουντζής) και με τον γιο του Πολυνείκη (Μάξιμος Μουμούρης), που θέλουν να τον πάρουν πίσω στη Θήβα.
Από τις καλύτερες στιγμές της παράστασης ήταν ο διάλογος χορού-Οιδίποδα και κυρίως ο θρήνος των δύο κοριτσιών-αδελφών του Οιδίποδα που συγκίνησε ακόμα και τα μικρά παιδιά που βρίσκονταν στις κερκίδες του αρχαίου θεάτρου.
Μετά τον Οιδίποδα Τύραννο που παρουσιάζει την άνοδο και την πτώση του βασιλιά Οιδίποδα, ο Σοφοκλής, στα 90 του χρόνια, έγραψε το πιο ώριμο έργο του, την τραγωδία Οιδίπους Επί Κολωνώ, φέρνοντας στο προσκήνιο τη διφορούμενη εκκρεμότητα του τέλους ενός ήρωα σημαδεμένου από την μοίρα, τον μετεωρισμό ανάμεσα στο δίκαιο και στο άδικο, στο καλό και στο κακό, το ιερό και το βλάσφημο, ανάμεσα στην αποδοχή της μοίρας και στην άρνησή της.
Ο Οιδίποδας, γέροντας, τυφλός, ικέτης, εξόριστος, μετά την συντριβή του, φαίνεται να συμφιλιώνεται με θεούς και ανθρώπους και να δικαιώνεται με το πέρασμά του σε έναν άλλο τόπο, που θυμίζει μια μυστικιστική ανάληψη σε έναν ιερό τόπο.
Το έργο είναι ένας ύμνος του Σοφοκλή για την δημοκρατία της Αθήνας και συνάμα στέκεται ως το πιο διαχρονικό έργο, δείχνοντας πως είναι να φτάνει κανείς εξόριστος σε μια άλλη χώρα και πως είναι να αγαπάς την κοινωνία που σε δέχεται.
Ο θίασος συνεχίζει την περιοδεία του με τον πιο επιτυχημένο τρόπο. Τα 5.000 εισιτήρια για την παράσταση του Ηρωδείου εξαντλήθηκαν μέσα σε 2 μέρες, όμως το φιλοθεάμον κοινό θα έχει και άλλες ευκαιρίες να δει την παράσταση του καλοκαιριού στα παρακάτω θέατρα:
- 4/9, Θέατρο Πέτρας
- 5/9, Βεάκειο
- 9 & 10/9, Κηποθέατρο Παπάγου
- 11/9, Δημοτικό Θέατρο Άλσους Ηλιούπολης “Δημήτρης Κιντής”
- 12/9, Θέατρο Βράχων
